Bloedtest

[p. 27]

Heerlijk

ik ben heerlijk, zegt zij
als wij in de ghoede stede
van het misverstand ons overgeven
aan de laatste trends, gebakkelei
en ander onbetekenends
heerlijk (lang proef ik het woord)

we spartelen wat rond in de fuik
speuren door rekruteringsrubrieken
zien een hele toekomst voor ons
als bestekberekenaar
blijven haken aan een chique bar
waar witte porto wordt gedronken

als aperitief en daarna gegeten
poulet à la Kriek
we spenderen onze diploma's
en vragen per slot van rekening
beleefd naar de factuur
ze noemt mij doortastend
ik zeg: zo noemden ze Stalin ook

ze kijkt me aan en zegt opnieuw
dat ze niet weet of ik wel echt
een vriend ben of enkel een kompaan
of ik nu eerlijk ben of niet
ik ben eerlijk, zegt ze
en ik dacht dat ze heerlijk

maar dat zeg ik niet
ik brand mijn tong
en bauw haar na
eerlijk? ach wat heet...