|
| |
Vierde bedryf.
Eerste tooneel.
alleen, met ontsteldnis op het tooneel komende.
WAarom vervolgt gy my ô wreede Hel-godinnen?
Gaat zoekt het schrik-gedrogt, wier goddelooze hand
Myn Vader heeft vermoord... Wanneer ik hem wil wreeken,
Ik ben regtvaardig;... vlugt, verzeld myn stappen niet...
Op yder oogenblik voel ik myn wanhoop groeien!
Indien 't beledigd hart afkeerig is van wraak,
Helaas! indien zy zelfs myn droefheid kan verzwaaren,
Wat lyd 't wraakgierig hart wanneer 't misdaadig is?...
Wie brengt my hier te rug? wat onweerstaanb're kragten?....
Ik zou tot Hircan gaan; maar een onzigtb're hand
Laat my van myn Paleis den drempel niet verlaaten!
| |
| |
Ik zag de Vriendschap na ik dagt, in treur-gewaad!....
Ik heb de omzigtigheid van Memnon laaten werken,
'K laat haar vervaardigen al wat myn wraak vereischt.
Ziende na de deur langs waar Timagenus was ingekomen.
Ach! wat ook Memnon zeid, ik wil hem nog aanschouwen
Slegts voor een oogenblik!... 'K wil dat hy zelfs verklaar
Hoe dat een boos gemoed, gespitst op helsche vonden,
De kalmte veinzen kan van de onnoozelheid....
'K wil zien of hy ook is ontbloot van rouw en wroeging;...
Maar neen, ik zou myn drift niet konnen wederstaan....
De deur gaat open! Goôn! 't is hy! 'k moet my bedwingen.
| |
Tweede tooneel.
timagenus, trazimus.
op het voorste van het tooneel, zig van hem afwendende en lydende.
Zyn Vriend!.... Myn hart, gedoogt gy deze taal?
een weinig agter hem.
Met ons vertrek, myn Vriend, terstond te zeer bekommerd
Vergat uw Timageên zyn wezenlyksten pligt;
Maar thans door u getroost wil ik hem graag volbrengen:
'T is van uw liefsten Vaêr dat ik u spreeken moet.
Ik zogt den Held te redden.
de hand aan zyn degen slaande, ter zyde.
O Goôn! weerhoud myn hand.
Hoewel hy tegens my den snooden Hircan diende,
Het was voor my genoeg dat hy uw Vader was.
Ik had myn ongeluk met meer geduld gedragen
Zo ik het leven van dien Gryzaard had behoed.
Maar och! het was vergeefch dat ik hem zogt te helpen;
Een schigt doorboort zyn borst, ik zie 't, ik vlieg 'er heên,
| |
| |
Vergetende den stryd en alle de gevaaren
En ik verlos hem straks van al wat hem omringt.
ter zijde.
Wat zegt hy! hoe, 't bedrog vrymoediglyk verbloemen!
Ik heb zyn wonden zelfs gewasschen; myne vlyt
Scheen in dit oogenblik 's Mans noodlot te verzagten;
Hy noemde u, myn Vriend, en weende om myn lot.
Hy trekt een geschrift uit zyn borst.
En heeft u stervende deez' letteren geschreven.
word het gewaar en rukt het met verbaastheid uit zyn hand.
Laat zien.... Ja, 't is hy zelfs!
Hy leest op een verstaanbaare wyze.
‘Myn waarden Zoon, altoos voor Timagenus groeien;
‘Zo eêd'len Vyand heeft natuur nooit voortgebragt,
‘Als gy hem wederziet, omhels hem, uwen Vader
‘Maakt hem bewaarder van zyn trouw en laatsten zugt;
Hy valt met bedweldheid in een leunstoel.
Ik wederroep een smartelyke wroeging!
Hy wilt hem omhelzen.
Helaas, 't was mynen pligt!
hem met schrik afweerende.
Trazimus valt op nieuw zonder beweeging.
Wat schrik bevangt zyn ziel? ô Hemel, hy bezwymt!
zig met afdwaaling opregtende.
Ziet men de Duif zig ooit begeven in de klauwen
Der Gieren? ziet men in de kuilen van het wout
De vreede Tygers met hun bloode prooi vereenigd?
Rust een slagtöffer op den schoot van zynen beul
Voor dat het sterven moet?
Wat geeft deez' taal te kennen?
met wroeging.
O Goôn! wat vang ik aan? zou ik... neen 't waar te vreed
| |
| |
Hem iet t'ontdekken;.. neen, ô neen, 'k wil Memnon straffen..
Beweenelyken Vriend! ziet gy niet dat ik dwaal?
Ik zie 't, maar waar aan is die dwaaling toe te schryven?
Hebt ge eenig zwaar verdriet?
Ja, 't geen myn hart doorscheurt;
Het zwaarste dat een Mensch ter waareld kan ontmoeten.
O Vreedaard, antwoord dan, maak my uw leed bekend:
Weet dat gy Timageên beledigt met stilzwygen;
Myn vriendschap vordert deel in uw verholen smart.
Bleef immermeer 't geheim verborgen in ons harten?
Gy mint my dan niet meer?
Met schielyke overlegging.
Maar 't is nog tyd;... ik vlieg... kan ik hem agterhaalen
Dien schandigen Verraêr betaalt het met zyn hoofd.
Hy vertrekt met groote gezwindheid.
| |
Derde tooneel.
alleen.
WAt wilt hy? met wat oog heeft hy my aangekeken!
Zyn woorden, zyn vertrek, vervullen my met schrik;
Zo ik de groote ziel van mynen Vriend niet kende,
'K zou twyfelen of hy zig pligtig heeft gemaakt;....
Neen, yd'le argwaan vlugt, ik hoef dit niet te vreezen.
Een hart gelyk het zyn begaat geen euveldaên.
Houd men een Vriend verdagt men moet zig zelfs betigten.
| |
Vierde tooneel.
ericia, timagenus, cleona.
IK zoek u;.... Phanor heeft met onvermoeide vlyt
Het wenschbaar oogenblik van onze vlugt bevoordert.
Het Vaartuig is gereed, den Stuurman wagt ons op.
'K volg u, Ericia, niets kan my wederhouden;
| |
| |
Hircan! 'k gun u 't bezit van uw verovering
Bezoedel vry den Troon en Ryks-staf van myn Vader;
'K verzaak gewilliglyk den Koninglyken rang.
Tot Ericia.
Den geenen uws Gemaals is 't voorwerp van myn wenschen,
Als ik uw hart bezit, ik heb een Koningryk.
'Er ontstaat een gerugt.
Memnon verschynt in 't agterste van het Tooneel met Soldaaten.
'T is Memnon die ik zie! men brengt my ketens aen.
zyn degen trekkende.
'K zal zonder wraak niet sterven.
| |
Vyfde tooneel.
memnon, timagenus, ericia, soldaaten.
blyvende staan op zekeren afstand.
MYnheer, eerbiedig tog de smart van deez Princes;
Ik zou genoodzaakt zyn.... 't is het bevel des Konings....
Gy wilt niet sneuvelen in haar bywezendheid?
Hircan zal anderdeels niet onbeweegbaar wezen;
Uw Vriend kan door gesmeek verzoenen zyne wraak.
Verraêr, gy kont my door uw loosheid niet bedriegen;
Want myn gevangenis voorspelt myn ondergang.
Ziende naer Ericia.
Maar ach, dit voorwerp kan alleen myn ziel ontrusten!
Hy werpt zyn degen op den grond.
Ik ben ontwapend, ziet, en onder uw geweld;....
Komt, Mannen leid my heên,.... Cleona, wil haar troosten...
Ericia!.... helaas, z' is van de dood omringd!....
| |
| |
Kont gy de dwaaling slegts van haare hoop verlengen?...
Wat heeft zy troost van doen! ik voel het aan myn hart.
De Soldaaten leiden hem weg; Memnon blyft en plaatst zig op het voorste van het Tooneel tegen over Ericia en Cleona.
| |
Zesde tooneel.
ericia, memnon, cleona.
ter zyde.
IK mag niet henen gaan ik moet Trazimus spreeken,
Op dat ik voeden mag de wraak die hem bezielt.
haar kragten hervattende.
O Hemel! 'k zie hem niet; is hy vermoord? Cleona!
Gy dwaalt, Mevrouw, hy leeft.
Waar heeft men hem gebragt?...
Ik volg hem, en zo hy het leven moet verliezen,
De droeve Ericia wilt sterven nevens hem.
hy plaatst zig voor haar.
Gy zyt het zelfs, neen, ik bedrieg my niet;
Gy zyt het, die my straks in dit Paleis gekomen
Met zo veel vlyt den wil van Hircan hebt gemeld.
Getrouwen Afgezant en Vriend van uwen Koning,
Welaan, gewaardig my te brengen tot zyn Troon;
Laat hem myn droefheid zien en myn gesmeek aanhooren:
Mynheer, gy weet niet wat een Minnares vermag;
Wellicht word hy geraakt door 't zien van myne traanen;
Komt, zonder uitstel; 'k werp my voor zyn voeten neêr.
Gy antwoord niet, Mynheer, moet ik voor d' uwe vallen?
Zy valt op haar kniën.
Zie daar,... zyt gy nog van myn leed niet overtuigd?
haar opheffende.
Mevrouw, ik ben het niet, die gy hier hoeft te smeeken,
Geneigd u dienst te doen, vergete ik ook niet
Dat my bevolen wierd Prins Timageên te vangen,
En niet u toe te staan een vrugteloozen stap.
Ik mag myns Meesters wil niet na myn zin vertolken,
| |
| |
En 'k weet de Koningen te dienen zo 't behoort.
met verontwaardiging.
Ik volg myn razerny: eerloozen! uwen yver
Bewyst my dat gy slegts een blooden huurling zyt.
'K heb u te zeer geëerd met uwen dienst te vergen;...
Veellicht kan Vriendschap nog voorkomen onzen nood;
Daar 's meer dan eenen weg om tot den Troon te komen.
Uw opzet, Monsterdier! word zo niet uitgewerkt.
Zy gaat buiten met Cleona.
| |
Zevenste tooneel.
IK vrees hem niet, ik wist den Vorst te overtuigen
Dat Timagenus dood hem vestigt op den Troon:
Ja, dezen is voor hem den pligtigsten der menschen;
En Hircan heeft zyn Troon beklommen door 't geweld.
Ik heb hem afgemaalt als of hy was gekomen
Om door verraad en list zyn erfregt voor te staan.
Ik ga, door zyn verderf, myn haat en bloeddorst lesschen...
Deez zelfde hand, die hem uit Samos heeft gejaagt,
Sleept hem na het schavot, daar hy my wou doen sterven.
Wat ben ik bly! vooräl om deze schrand're list,
Om dit verdigtsel, 't geen Trazimus heeft bedrogen!
Had dit geveinsd verhaal zyn zinnen niet verleid,
Neen, zyn geheim was nooit van eenig mensch geweten.
'K wist niet dat Timageên verschuilde in zyn Paleis,
Dus kon myn sneedigheid nog navorsching niet baaten;....
'K heb door deez logentaal zo veel te weeg gebragt
Dat Timageên nooit tot zyn Vriend zal wederkeeren.
Trazimus heeft zyn wensch, 'k geef hem Ericia:
Ik mag voortaan met regt op zyne gunst betrouwen;
Ik heb de Minnenyd in zyn gemoed verwekt
En deze had wellicht in hem gesmoord gebleven.
Elk Prins heeft zyn gebrek; wy buigen onder hun,
Maar als wy sneedig zyn, wy zyn 't die hun Regeeren.
| |
Agtste tooneel.
memnon, trazimus.
'K Vind u dan eindelyk, gy zyt alleen, uw woede,
| |
| |
Dank zy de Goôn! is tot haar oogmerk niet geraakt;
Verrader! blyf by my, 'k mag u niet meer verlaaten.
Hy zal door myn behulp vertrekken daar gy 't ziet
Dien hooggeägten Vriend, die gy zogt te verderven.
Volg my, rampzaligen! uw snoodheid is ontdekt:
G' hebt my vergeefsch gewiegt door een gevloekte leugen,
Uw schand en mynen haat zyn daar van thans de vrugt.
ter zyde.
'K zie dat hy nog niet weet wat straks is voorgevallen:
Laat ons niet veinzen, maar verdubb'len onzen moed.
Met een harde stem.
Wat taal! Mynheer, waarop weet gy my te betigten?
Gy geeft my onbedagt den naam van een verraêr.
Gy hebt op nieuw gezogt by Timageên te wezen,
Ja, 'k twyfel niet of gy hebt hem bereids gezien.
Hy heeft zyn gruweldaad ontkent, na ik kan merken;
Dit moest hy doen; maar ach! verschoont deez reden hem?
Hoe zou de misdaad ooit verdiende straf ontfangen
Zo men de onpligt met een woord bewyzen kon?
Maar zo hy uw geloof met veinzen kan verdienen,
Mynheer, ei laat hem dan ook vry van myn gezigt....
Hy zoekt henen te gaan.
'K behoef het zyne niet om u te overtuigen.
Hy geeft hem het Papier van Timagenus; Memnon leest stilletjes.
Daar booswigt, daar en leest.... Verrader, gy blyft stom!
De waarheid zegenpraalt.... wat kan u dus ontroeren?
zig bedaarende.
Dit schrift verbaast myn ziel, dog baart my geenen schrik.
Zo uw gezigt, Mynheer, niet was vooringenomen,
Gy zoud eèn valschen trek ontdekken in dit schrift;
'T zyn Letteren die men al bevend heeft geschreven
Om na te bootzen 't geen een ouden Gryzaard schryft.
| |
Negenste tooneel.
cleona, trazimus, memnon.
MYnheer, wat doet gy, wyl Ericia bestorven
Om uwen bystand roept? 'k vrees voor haar leven; ach!
| |
| |
Men heeft Prins Timageên gerukt uit haare armen,
En met geweld in de Gevangenis gesleept!
met geschreeuw en vreeslyk aanzien.
met een dreigende gebaar.
Tot Cleona. Cleona gaat buiten.
Loopt tot Ericia.... ô wraak! ô razerny!
Tot Memnon, met gemaatigd geluid.
Gy had my niet gezeit dat hy was in de boeien!
Ik ben verwonderd van uw vlyt en trouwen dienst.
Met groote verlegenheid en zig allengskens bedaarende.
Mynheer, ik zie te wel in deze dreigende oogen
Dat gy gevoelig zyt aan 't noodlot van een Vriend,
Dat ge in dit oogenblik, bezield door wraak en gramschap,
Niet kunt waardeeren 't geen ik heb voor u gedaan.
Wellicht word uwen toorn door de aanminnigheden
Van uwe Ericia te goeder uur verzagt:
Eens Medeminnaars leed moet ons geen droefheid baaren;
Een Vriend verliest ons gunst doe hy ons hinder doet;
Uw liefde meld my reeds dat gy my zult verschoonen:
Hy wilt henen gaan, maar Trazimus hem naloopende dood hem, invoege dat Memnon te rug deinzende tusschen de Schermen valt.
Zo dit staal nog spaart myn eigen leven,
'T is dat ik Timageên myn Vriend nog redden wil;
Maar zo het my mislukt ik wil ook 't leven derven.
Einde van 't vierde Bedryf.
|
|
Auteursrechtvrij