| |
| |
| |
| |
| |
| |
Minne-Klaght,
Op de Stem: Van d'Engelsche Fortuyn, &c.
EY Nymphen die u Minne-deuntjens queelt,
Ghy Harders, wie nu vrolijck sit en speelt,
U doch wat stilt, aenhoort mijn droevich liet,
En d'oorsaeck van mijn truerelijck verdriet.
2 'k Bid Echo u verhaelt mijn droef gheluyt,
Schatert haest nu mijne klaegh-reden uyt,
Ghy Tortel-duyfkens wacht en blijft wat staen,
Tot dat mijn Liedt, en klaghten zijn ghedaen.
3 Ghy Winden sust, en doch een weynich stilt,
| |
| |
Vogeltjes rust, en hippelt niet soo wilt,
En laet u vreught, om mijnent wille naer,
Tot ick verhaelt hebbe mijn droefheyt maer.
4. Och droevich dier, dat door't jagend' gewelt,
Heel te mael schier van u Min zijt ghestelt,
Hoort nae mijn klaghten veel in over-vloet,
Die mijn benaude borst wt dringhen doet.
5. Nu Rootsen hart, beweeght u doch met my,
Op dat de smart ick niet alleen en ly,
V buyghsaem buyght, en my doch wat ontlast,
Een doodes schight my onversiens verrast.
6 Doch moet mijn ent, dus wreet en pijnlijck zijn,
Op dat gheschent nu werdt het leven mijn,
Soo wensch ick dat dese mijn hooghe val,
| |
| |
Mijn bleecke Geest, noch eens verteeren sal.
7 Het is wel waer, want ick het graech beken,
De schoonheyt daer ick door ghevangen ben,
Is g'lijck de Son, en of een Mugghe kleen
Vermeet'lijck pooght met haer te wesen een.
8 Maer ach! mijn Vrou, weeght eens u schoonheyt schoon,
Tegens't Ghetrou, dat in my leyt ten toon
'k Weet dat ghy dit bevinden sult voor wis,
Dat mijn Liefd' wel u schoonheyt waerdigh is.
[9] Nu soud' u Deught en waerdige schoonheyt,
Met groote vreught, van my werden verbreyt,
Waert dat ghy mijn uwe jonst had ghetoont,
En mijne Min met weder Liefd' beloont.
| |
| |
10 Maer nu, het schijnt dat ick gantsch niet en win,
Daerom verdwijnt mijn leven en mijn sin,
Die is gheneyght tot klacht, ghelijcke de Swaen,
Die door veel pijn, nae 't stervens endt moet gaen.
11. Nayaden komt, wanneer ick 't leven derf,
Mijn graf beblomt, met kransen menigh werf,
Singht Iaerlicks eens, hier leyt een Minnaer trou,
Die sterf door Min en strafheyt van zijn Vrou.
Liefd' stilt toorn.
|
|