Schoonhoofs lust-prieelken

[p. 4]

[p. 5]

Nieuvv Liedt,

Op de Stem: Lieve dochters vol van Ieughden.

D'Wijl dat alle mijn ghedachten,
Krielden om het hoogh Autaer
Uan mijn Godin, bad ick haer,
Dat sy my doch mede brachten,
Stof om door mijn Rijmery,
Haer te prijsen nae waerdy.

2 Als sy quaemen wel gheladen,

Over hoop, soo wast vernuft,
Heel te mael ghelijck versuft,

[p. 6]

 

De Geest en kon hem niet versaden

 

Uan de deuchden en schoonheyt,

 

Die haer werde voor gheleyt.

 

 

 

3 Nu doch ick op 't braeve wesen,

 

Dan weer op haer hooge Geest,

 

En de deuchden die oock meest

 

Haer waerdich maecken ghepresen,

 

Sijn soo roemrijck dat ick haer

 

Niet kan prijsen allegaer.

 

 

 

4. Natuer had 't bloeysel van roosen,

 

Op haer kaeckxkens ront en sacht,

 

Schoon kleurich daer op ghebracht:

 

Die somtijdts noch meerder bloosen,

 

Dat de roosjes weer van heur

 

Haelen haere schoonheyts kleur.

[p. 7]

 

5 Even als de Son komt kijcken,

 

Smorgens met haer gulde randt,

 

Boven 't Bergich groene landt,

 

De goude glans moet ick ghelijcken

 

By heur hayr, ghelijck vergult,

 

Dat braef door malkand're krult.

 

 

 

6 'k Acht haere snee witte handen,

 

Ymmers soo wit als 't Yvoor

 

Tusschen 't Robijn root schijnt door,

 

Haere silv're witte tanden:

 

'k Loof Natuer heeft noyt gheteelt

 

Een soo schoon volmaeckten beelt.

 

 

 

7 En een sleep van duysent deuchden,

 

Vollicht dees waerde Godin,

 

Dies ick haer soo krachtich vin,

[p. 8]

 

Dat sy mijn Siel maeckt vol vreuchden,

 

Als 't soet lonckent lieve licht

 

Flick'ren komt in mijn ghesicht.

 

 

 

8 Nu Princesse al mijn sinnen

 

En ghedachten send' ick nu,

 

Int af wesen weer by u,

 

Die soecken om meer te vinnen

 

In u waerde beeltenis,

 

Yet meer dat prijs waerdich is.

Liefd' stilt toorn.