Schoonhoofs lust-prieelken
(1624)–A.E. Drost, I.C. Wydstraet–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
[pagina 10]
| |
'k Docht in mijn sin,
Dat weder Min
Sou wesen mijns voor-deels ghewin.
2 Mijn docht dat 't Hemels licht,
Wt' therte, met ernst voort brocht 't minlijc gesicht,
Ick docht voorwaer,
Dat sy nu haer
Strafheyt verlaten soude, maer
Het gissen,
Doet missen,
Ick nou,
Aen jou
Bemerck O Braeve Vrou,
Door dien u hart,
Noch harder wart
| |
[pagina 11]
| |
Als ick vertel mijn groote smart.
3 Natuer had ghy doch dit
Gheschreven int brave voor-hooft hooch en wit,
Eer dat mijn vlam,
Soo hoogh al klam,
En dat den brandt mijn hert innam,
Soo waer ick,
Ghevaerlick,
Nu niet,
Doch siet,
Int bitter soet verdriet,
En mijne pijn
En sou niet zijn,
Soo groot als ickse nu bevijn.
4 Toont my u goedicheyt
| |
[pagina 12]
| |
O Maeghet, want nu mijn hart ootmoedigh leyt
Ghekluystert tans,
Door uwe glans
En uyt-muntende schoonheyt gans,
U wesen
Ghepresen,
Dat is,
Ghewis,
D'oprechte Beeltenis,
U siels waerdy,
Die nimmer sy
Moghelijck te loven my.
5 Ick kan u schoonheyt schoon
Seer waerdich vol-komen niet stellen ten toon,
U lof die staet,
| |
[pagina 13]
| |
In hoogher graet,
Want sy 't vernuft te boven gaet,
Seer cier'lijck,
Manierlijck
Ghy zijt,
De nijt,
En sou niet tot u spijt,
Berispen geen
Dingh, dan alleen,
Dat 't hert is als een rots van steen.
6 Erbermt u doch Princes,
En gunstich betoont dat ghy zijt mijn koestres,
Vermeert mijn vreucht,
Door uwe deucht,
In dien ghy wilt, alleen ghy meucht,
| |
[pagina 14]
| |
Erbermen,
Ontfermen,
Uoorwaer,
d'Minnaer,
Die nu lijdt pijne swaer
Om u, en toont,
Dat in hem woont,
Een Min die waerdich is gheloont.
Liefd' stilt toorn. |
|