|
| |
| |
| |
Sevenste Vertoogh, Uytspraeck, En Ghesanghen vanden Hemel-waeghen
Altydt eenigh Eeuwigh wesen, onverdeelt en on-ver - scheen, van EeuWig-heyt uyt sich geresen,
drye Persoonen t'saemen een, die Eu ro - pa heeft gejont 'tlanck ge wen - ste
Vrê verbont, gun uw' Bruyd uw' lie ve Kerck die met ootmoet, haer Offer doet, dat het
heyl-saem Vre-den merk, soo diep word in de Ziel gedruckt, vande nieuwvereende
Vorsten, die des Moeders welvaert dorsten, dat het noyt - - werd uyt geruckt,
I.
ALtydt eenigh eeuwigh wesen,
Onverdeelt en onverscheen,
Van eeuwigheyd uyt sich geresen,
Dry persoonen, t'saemen een;
Die Europa heeft ghejont,
'tLang-gewenschte Vre-verbondt.
Gun uw' Bruyd uw' lieve Kerk
Dat het theylsaem Vréden-merk
Soo diep word inde siel gedruckt,
Vande nieuw vereende Vorsten,
Die des Moeders Welvaert dorsten,
Dat het noyt werd uytgeruckt.
II.
Wilt der Princen herten raeken,
Door den Oorelogh versteent.
Dat zy in yver vierigh blaeken,
Dat zy t'saemen gaen vereent,
En verlossen t'Heyligh Landt,
Sing uw' Lof met blyde stem,
Op dat uw' Kerk te vaster stae,
En t'gespuys der Ottomannen,
Uyt de Werelt wordt verbannen.
Smeeck ick u door uw' genae.
| |
| |
Myn lieve Dochter, k'sal u smeeck-ghebedt, ghedencken,
Soo langh de Weirelt deurt en sal u niemant krencken;
Schroomt voor gheen teghenstoot, voor Ketter, Turck, Barbaer.
Schoon dat de Weireldt, u oordeelt in groot gevaer,
Myn Goddelycke hulp, sal u altijdt beschermen,
Ick sal de lieve Bruyt myns Soons, altijt om-ermen.
Schoon of ick nu ghedoogh, dat 'tOnkruyt, gulsich groeyt:
Weet, dat het op sijn tydt, sal worden uyt-gheroeyt.
k'Sal inden laesten dagh verschijnen, inde Wolcken,
En myne lieve Bruyt, uyt alderhande volcken
Verkiesen, op dat sy besit in eeuwigheyt,
Den Hemel-Throon, voor haer van alle tijdt bereydt.
Dan sal de Wapen-kracht van Turcken, en Tartaeren,
De Kinders van myn Bruyt, gheen rouw noch weedom baeren;
Dan sal de waere Kerck, ter rechter sijde staen,
En 'tonghelovigh Rot, ter lincker moeten gaen;
Dan sal myn lieve Bruyt, met al haer Kinders blincken,
En den verdoemden hoop, in d'eeuwigh' afgrondt sincken.
Uw Moeder, lieven Soon, die Offert oock haer Bée,
En smeeckt, besonderlyck voor haere Brughsche Stée;
In welckers sorgh' ghy hebt ghelaeten, te bewaeren,
Uw Heyligh dierbaer Bloedt, Vyf-hondert vyftich Jaeren;
En welckers Feest, men daer op heden, weerdigh Viert.
Myn Vader die het all', oock Brugh', met sorgh bestiert.
Al d'ENGELEN ende HEYLIGHEN t'saemen.
Dat Brugh' en t'Brughsche Volck in alle voorspoet leven,
Wil Vader, Soon, en Gheest, ten allen tijde gheven:
Dit Smeeken wy te saem, dit bidden wy te gaer,
Dat Bruggh' in heyl toe-neempt tot s'Weerelts laetste Jaer.
| |
| |
Liedt.
Den Hemel sy ver - heught, terwylen Brugg volvreught, met eerbewys begroet het, Al derweerste
Bloet, der Weerelts sonden, soen, den af koop en rantsoen, van t'menschelyck geslacht,
door list ten val ghebracht.
II.
Siet hoe de Brughsche Sté,
Die t'Christendom gheniet,
Na t'Oorelooghs verdriet;
III.
Gheen kostelijcker Schat,
Als inde Brughsche Stadt,
Daer vreedsaem werd besocht.
|
|
Auteursrechtvrij