|
| |
Achtste Vertoogh ende Uyt-spraecke
van den helle-waeghen van Brugghe
WIen heeft'er oyt bestaen, t'gheen ick heb' ondernomen?
Wien ister door sijn val, tot d'hooghste trap gekomen?
Schoon dat my Michaël, eertijts uyt d'Hemel dreef:
Ick heb de Glory, dat ick echter Koningh bleef;
k'Wil liever onder d'Aerd' als Opper vorst, ghebieden;
Dan dat in d'Hemel, my zoud'minder eer gheschieden.
Myn Helschen aenhangh, komt volght uwen Koningh na,
Schoon ick oodtmoedigh schijn met oude kaele Kleed'ren,
| |
| |
Het is myn giericheyt, die moet ons Rijck oock meed'ren:
De Gelt sucht baert veel quaets; geen krachtiger gewelt,
En vindtmen nu op d'aerd, als t'Hels gebroede Ghelt.
Singht op de wijse Lire Bolire.
I.
Ick ben Meester vande Weirelt,
Dat een sloore gaet ghepeirelt,
Door wien compt het als door my?
t'Ghelt moet voor myn listen wycken,
Het benyden volght'er na,
Lecke-pot en kele strycken,
II.
Dickwils gaet het op een vechten,
Daer myn gasten sijn vergaert,
Luyaert is een van myn knechten,
Hoeren Vlees is luy van aert.
Alle sonden, en ghebreken,
Logentael en valsche tréken,
Schelmery, Borha ha ha ha.
III.
Koninghen, en Potentaten,
Princen, Graven, groot en kleyn,
Schippers, voerlien, en soldaten,
Ambachts-lieden in't ghemeyn:
Worden door myn list bedroghen,
D'een Koekoek, roept d'ander na,
Wete-wel siet t'voor syn Ooghen,
Elck een roept, Borha ha ha.
IV.
Niemant is'er inde Helle.
Die meer voordeel doet, als ick.
K'ben een aenghenaem Gheselle,
D'ander Duyvels baeren schrick,
Plaegh ick yemandt met de pocken
Het en komt maer achter na,
K'wee hun in't begin te locken,
Met ghevley, Borha ha ha ha:
k'Beny uw vreucht, en k'haet al wat ghy kont versinnen,
Ick ben een vyandt, van t'vermaeck, en t'Hels beminnen.
Al wat ick hoor, en sie, dat knaeght my tot aen t'hert,
k'Veroorsaek aen den mensch alleen in d'Hel geen smert,
Maer oock op d'aerde selfs.
Het overdaedigh drincken,
Deed' menigh ziel in vreught, na d'Helschen afgrondt sincken.
Te meer als ick myn mes, tot moorden Scherp ghewet,
Een droncken vechter, hebb' in't helsche lijf gheset.
Sa Duyvels, al te saem, wilt Behemoth ontwecken,
Dat slaepen deurt te langh; wilt hem by d'hoorens trecken.
| |
| |
Wien weckt my uyt myn rust?
Ick was daer slaepend' op een onbekende kust,
Daer dat myn traegheyt, een g'heel heir van zielen Boeyde;
d'wyl uyt hun leegheyt, alderhande boosheyt groeyde.
Dat ghy myn ruste breeckt, dat doet de Helle schae.
Elck roemt hier even seer, maer vruchteloos is't roemen,
Als ick kom aen den dagh. Sijn daeden te bebloemen,
Valt aen een yder licht; de blijckensijnd'er van,
Dat ick alleen, met mynen valschen Alcoran,
Meer zielen hebb' verdoemt, als al de Duyvels t'samen.
Wien durft'er hier het doen van d'Helsche Geesten blaemen?
Ick, die uw met myn macht sal stooten uyt den Throon,
Ende onder myne voet vertrappen, d'Helsche Kroon.
Hebt ghy in d'Hemel, uw als een Rebel ghedraeghen:
Denck, dat ick inde Hel dien aenslagh oock sal waeghen.
Myn Sabel is ghewet, om Duyvels te door-snien.
Ghy sult u selven, eer in d'Helschen afgront sien.
Ick sal hem stracx doorbooren,
Die met sijn oproer, pooght de duysternis te stooren.
Worpt z'al in d'afgrondt neer
Borha, ha, ha, ha ha, ha.
| |
| |
De Helle verheught om de Victorie op Mahomet, wordt een Ballet ghedanst van vier krepel Duyvels.
Die met gedult zyn hoorens draeght, al wordt hy van sijn vrauw gheplaeght, al
lydt hy t'alder grooste leet, al weet hy noch soo veel bescheet; den goeden Jan mindert
zyn pack, en draeght zyn hoorens, met gemack.
II.
Men vindt geen troost, in ongedult,
Den Goeden JAN lydt sonder schuldt,
Al heeft de Vrauw een faut begaen,
Men moet het in het beste slaen.
T'is maer een mis-gebruyck van t'landt,
Dat Vrauwen quaet, is Mannen schand.
III.
Men troost sich met een anders zeer,
Weet-wel, ghy weet men vint 'er meer.
Het Ghilde-boeck heeft veele blae
Daer zy al in geschreven staen;
En veele zynd 'er in den Eedt,
Schoon dat het yder niet en weet.
eYnDe VanDe nIeVWe VreVghDIge en VroYLYCk Vertoghen.
Vt. Joan Franc: de Baillencou Archidiac Brugen: Lib. Cencor.
|
|
Auteursrechtvrij