Dit zijn zonnestralen

[p. 75]

De Pen.

Op twee beenen,

Zonder voeten

Loopt zij over 't witte blad:

Zonder tonge

Kan zij spreken,

Deftig, sierlijk, rad en glad.

Met den bek, den

Scherpgespitste,

Wroet zij in vergiftig nat;

Jongens, jongens,

Dat is wonder!

Zeg mij, wat een dier is dat?

Loopen kan zij;

Maar bestieren,

Moet gij zelf, mijn slimme snaak;

Spreken kan zij,

Ja; maar denken,

Dat is weerom uwe zaak.

Wroet zij in den

Zwarten koker,

Wordt zij gansch besmeurd aldaar:

- Uw' gedachten

Blijven helder;

Wat gij schrijft zij klaar en waar!