d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
AuteursrechtvrijStemme: Een Jonck-vrouw die mijn hart door wont.1. AL die tot varen is gesint,
Vervoegh hem in de Boot;
Ons Schip dat heeft al voor de wind:
Komt vry soo kleyn als groot,
Kom Man en Wijf, en Kinders mee,
Begeeft u van de Strandt;
Al gaet het door de woeste Zee,
Wy komen haest aen Landt.
| |
[pagina 145]
| |
2. Kom haestigh, en zijt wel gerust,
Elck toon hem als een man;
Wy gaen na d'alder-beste Kust,
Diemen bedencken kan;
Wy zeylen nae een Koninckrijck,
Dat eeuwigh sal bestaen;
De vroome hebben daer haer wijck,
En sullen niet vergaen.
3. Ons Schip is sterck en mooy gebout
Van een goet Timmer-man;
Het ruym is Kostlijck of-gestout,
Meer als men dencken kan,
Tot noodruft en oock tot vermaeck,
Wat ziel en lichaem hoeft,
Ick bid u ('t is een groote saeck)
Stap in, niet langer toeft.
| |
[pagina 146]
| |
4. Ons Masten, Stengen, Raes, sijn sterck,
De Zeylen sijn oock goet,
Soo Anckers, Kabels en Tou-werck,
Daer men op rusten moet:
Ons Vlaggen waeyen openbaer,
De Zee-brief madckt ons vry,
Daer mee betoonen wy van waer,
En wat ons handel sy.
5. Ons Loots spant boven al de fleur,
Ons Stuurman die is goet,
Dies raken sy in geen getreur,
Wat klip haer oock ontmoet:
Sy hebben Diep-lood, Boogh en Kaert,
Haer Peyl-kompas is kant,
Om soo een groot en verre vaert
Te doen nae 't Vader-landt.
| |
[pagina 147]
| |
6. Maer, Vrienden, beelt u dat vry in,
Dees Reys heeft veel verdriet;
Dan is de Windt niet nae ons sin,
Dan dient de Stroom ons niet,
Dan moet de Pomp gedurigh gaen,
Dan is 't een storm in Zee,
Dan breeckt de Fock, dan de Besaen,
Dan gaet het Ancker mee.
7. Al is ons Schip-vaert vroom en wel,
Ons wandel trou gestelt,
Noch hebben wy Vyanden fel,
Die ons doen aen gewelt,
Sy soecken ons met Schip en Goet
Te brengen in 't verdriet:
Maer al haer rasen, hoe verwoet,
En kan ons schaden niet.
| |
[pagina 148]
| |
8. Want onse opper-reeder geeft
Ons Wapens meed' aen-boort,
Daer voor een der schrickt en beeft,
Als hy die siet of hoort:
't Sy Iood, of Moor, of Mahomet,
Of een onrusten Christ,
Wort maer ons scherp op haer geset,
Ten eynden is de twist.
9. Waeck maer getrou op u quartier
Ten eynde van de vaert,
Versuym geen tijdt by Wijn of Bier,
Noch al te suynigh spaert;
Klim aen de Stengh, en sie voor uyt, Of sich geen Landt op doet;
Want die tracht nae een goede Buyt,
Met yver soecken moet.
| |
[pagina 149]
| |
10.Ick sie de Wal van ons aen ly,
Ick sie het schoon Paleys,
Stuur dese Haven niet voorby,
Dan hebben wy de reys.
Op Mannen, op, en danckt ons Heer,
Sijn lof en prijs hem geeft,
Die ons tot saligheyt en eer
Al hier geholpen heeft.
|
|