d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
AuteursrechtvrijStemme: Schoon lief wilt my troost geven.1. ALs ick Godts wonder wercken
Wil aen sien en bemercken,
Soo staen mijn krachten stil:
Dat noyt en was voor desen
Roept hy, en't is in wesen,
Soo als hy 't hebben wil.
| |
[pagina 116]
| |
2. Besiet de eerste Werelt,
Hoe had hy die beperelt,
En voort-gebracht uyt niet?
Van alles overvloedigh
Voorsien, soo haest en spoedigh
Als hy het maer ghebiedt.
3. Godt Schiep den Mensch vol weelde,
Onsondigh, nae sijn Beelde,
En maeckt hem Heer van 't Vee,
Om sonder oyt te sterven
het Hemelrijck te erven,
Als hy sijn wille dee.
4. Maer laci! weynigh uren
Sachmen dees weelde duren,
De Mensch verlaet sijn Heer,
En geeft hem tot de sonden,
| |
[pagina 117]
| |
Daer leydt hy nu verbonden,
Aen Godes Volck ter neer.
5. Godts goedtheyt door 't aen-mercken
Van hare boose wercken
Neemt tegen hen een keer.
Dies sprack Hy in sijn tooren
Al watter is gebooren
Sal ick weer slaen ter neer.
6. Doch Noach was rechtveerdigh,
Dies Godt ter wrake veerdigh,
Sprack, maeck een vaertuygh ree;
Ick wil de Aerd' verdelgen,
En alle Vleesch verswelgen,
De Menschen met het Vee.
7. Ruym vijfthien hondert Iaren
Socht ick dit Volck te sparen
| |
[pagina 118]
| |
Voor haren droeven val:
Gaet heen, leert haer te same,
En dreyght uyt mijnen Name
Wat haer geschieden sal.
8. Godt heeft hem gaen ontfouwen
Hoe hy dit Schip zou bouwen,
Drie hondert ellen lanck,
En vijftigh breedt daer neven,
Oock dertich hoogh verheven,
Ter zijden een uyt-ganck.
9. Dies Noach valt aen 't bouwen,
De Dennen sietmen houwen,
De Kiel die maecktmen klaer:
Maer wilt ghy 't eynd' bemercken,
God, eermen rust van wercken,
Wacht hondert twintigh Iaer.
| |
[pagina 119]
| |
10. Doen gingh hy Noach thoonen,
Dat hy met sijn drie Soonen,
En haer vier Wijven mee,
Soud' in de Arcke treden;
't Gediert en Vogels mede
Die maeckten haer geree.
11. d'Onreyne twee te samen,
Maer alle reyne quamen
Een boven 't derde Paer,
Om door de Water-stroomen
Niet alle om te komen,
Als haer bevolen waer.
12. Godt gingh de Arcke sluyten,
Al die daer bleven buyten
Vergaen in 't kort met smaet;
Want siet des Af-gronts sluysen
| |
[pagina 120]
| |
Het Water lieten bruysen,
Tot d'Aerd' heel onder gaet.
13. Door Godes groot vermogen
Wordt dese Arck bewogen,
Daer was noch Roer noch Mast,
Noch Zeyl, noch Dregh, noch Touwen,
Om d'Arcke vast te houwen
Voor allen over-last.
14. Ses hondert Iaren even
Werdt Noach oudt beschreven,
Als hy die Reys aen nam:
Een Iaer en vijftigh dagen
Ginck hem dit Water plagen,
Al eer hy daer uyt quam.
15. Op Ararat ('t is wonder)
Die vijfthien ellen onder
| |
[pagina 121]
| |
Het Water had gestaen,
Set hem dees Arcke neder,
En Noach die is weder
Daer uyt op't landt gegaen.
16. Hy Offert Godt sijn Vader,
En danckte sijn wel-dader
Voor 't goedt aen hem gedaen,
Daer alder-hande Volcken
In grondeloose Kolcken
Te gronde sijn gegaen.
17. Godt troost hem oock genadigh,
En zegent hem wel-dadigh,
Belooft dat d'Aerd' voortaen
Niet meer en sal verdrincken,
Als aen de Lucht het blincken
Der Regen-boogh sal staen.
| |
[pagina 122]
| |
18. Doch Christus sal eens komen
Om tot hem alle vromen
Te nemen in sijn Arck:
Maer die hem hier niet vreesen,
Haer deel en plaets sal wesen
In het verdoemde parck.
|
|