d'Enchuyser Ybocken

[p. 96]

Klagende Moeders tot Bethlehem.

Stemme: Neria ô! schoonste van u gheburen.

1. HOe bitter moest eens Rachel weenen!
Hoe droevigh was wel eer haer stant?
Wanneer haer Volck gevangen henen
Wiert wegh-gevoert in Babels Landt.

2. Om thien-mael seven Iaer te dwalen,

Verschoven van Godts Huys en Stadt:
Dees droefheyt is niet op te halen,
Daer Godes Volck bedruckt in sat.

3. Als na dees tijdt verloopen waren

Ses hondert Iaer en vijf daer na,
Komt Godes Soon hem openbaren
In 't Vleesch tot Belthlem Ephrata.

4. De Wijsen uyt den Oosten komen,

[p. 97]

 

Om aen te bidden desen Heer,

 

En hebben schatten mee-genomen,

 

Die sy hem schencken t'sijner eer.

 

5. Dit klinckt Herodes in sijn ooren,

 

Ierusalem staet als verdooft,

 

Hy mach van desen Vorst niet hooren,

 

Of meent de Kroon valt hem van 't hooft.

 

6. Sijn Heydens hert met wraeck beladen

 

Geeft hem geen rust in desen stant;

 

Soo hy sijn boosheyt sal versaden,

 

Soo moet d'onnoosele van kant.

 

7. Dies hy zijn Dienaers heeft geboden,

 

Tot Bethlehem en daer omtrent

 

De Kinders van twee Iaer te dooden,

 

En al die jonger zijn bekent.

 

8. Terstont aen 't hacken ende kerven;

[p. 98]

 

Ia selfs de Kind'ren van de Vorst,

 

't Moest al door hare handen sterven,

 

Soo in de Wiegh, als aen de borst.

 

9. O Rachel! weent, 't is tijdt van weenen,

 

Verheft u stem tot Godt u Heer;

 

Want 't bloedt loopt langhs de straten heenen,

 

U jonge jeught en is niet meer.

 

10. Ghy siet u teere Vrucht vernielen,

 

Geruckt, geslingert van u schoot,

 

Om aen een post of steen t'ontzielen,

 

O moordt, en schrickelijcke doodt!

 

11. Maer, ghy Herodes, meught wel vreesen,

 

U Heydens hert doet hier een quaet,

 

Dat van de Werelt wort mispresen,

 

En in Godts schuldt-boeck open staet.

 

12. O Vrede-Vorst en Hemels Koningh,

[p. 99]

 

Hoe werdt u blijde komst beschreyt,

 

Regeer ons hier, op dat u wooningh

 

Voor ons sy in der eeuwigheyt.