d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
Auteursrechtvrij
[pagina 18]
| |
Stemme: Ach treurt nu mijn bedroefde Schaepjens.1.
ENckuysen, aen den Enck begonnen,
Van Enckel-huysen eerst gesticht,
U schat is by de Zee gewonnen,
Waer mee ghy voor de Werelt licht:
Ghy waert voor-leden,
kleen en ongeacht;
Maer door uw' zeden,
uwe trouw en kracht,
Zijt ghy dus hoogh gebracht.
| |
[pagina 19]
| |
2.
U dapperheyt heeft noch gebleken
't Iaer sesthien honder veertigh vijf,
Doen kondt ghy 't Ys aen stucken breken,
En dwars door Zee, tot groot gerijf,
Twee kloecke Schepen,
In het Noorder gat
Benert, beneepen,
Door een ysich padt
Haest brengen in de Stadt.
3.
De Bonte-koe sal dit doen hooren,
En met hem oock de Pellicaen;
Als men die sach in 't Ys bevrooren,
Soo datmen by haer konde gaen,
't Bleeck hoe dees' helden,
't Oudt Enchuyser zaed,
Haer doen aen-stelden
Met een wijsen raed,
Iae brachten 't tot de daedt.
| |
[pagina 20]
| |
4.
De Schippers waren heel verlegen,
De Reeders sagen 't in de windt,
De Stuur-mans hadden 't niet te degen,
De Kocks die stonden als een Kindt,
De Boots-gesellen,
Hadden 't in de mondt,
Wilt weer wat swellen,
In een korten stondt
Soo raken wy te grondt.
5.
Men daeght de Visschers in de Doelen,
Sy quamen oock terstont aldaer;
Een yeder roept nae sijn gevoelen,
't Geluyt dat dwerrelt door malkaer
Men gaetse bieden,
Duysent Kroonen ree,
Als by haer-lieden,
Dese Schepen twee
Gebracht sijn uyt de Zee.
| |
[pagina 21]
| |
Twee hondert negen Man en seven
Die maken hier den handel klaer,
En hebben haer aen 't werck begeven
Den twee-mael sesten dagh van 't Iaer;
Elck trock met lusten,
Kaghs en Leersen aen,
't Was niet te rusten,
Niet van hier te gaen,
Voor dat het is gedaen.
7.
't Was, lustigh Mannen, niet te swichten,
't Sa Leeuwen, hack en breeck al voort,
Het loon sal aen den arbeydt lichten,
Kom nu de Bonte-koe aen-boort
t' Sa schroom geen Touwen,
Hy begint te gaen,
't Ys kan 't niet houwen,
Soo, soo langhs de baen,
En dan de Pellicaen.
| |
[pagina 22]
| |
8.
't Was lust om sien, hoe dese streden,
En haren vyandt dwongen stil;
Sywaren oock niet eer te vreden,
Voor dat zy 't hadden nae haer wil:
Met volle greepen,
Yeder treckt en klooft
Tot dat de Scheepen,
By haer als gerooft,
Wel lagen binnen 't Hooft.
9.
Ghy Schippers, Reeders, Boots-gesellen,
Prijst dese Helden om haer daedt,
Wilt haren lof soo wijdt vermelden
Als Son oyt op en onder gaet.
Maer hem, die 't vriesen
Maeckt uyt eygen kracht
Laet niet verliesen
Sijnen lof, wiens macht
Dit heeft te weegh gebracht.
|
|