Stichtelyke liedekens
(1684)–P.A. Dreyer–
AuteursrechtvrijStemme: Onse Vader in Hemelrijck.1.
UYt ’s herten grondt, O Schepper mijn
Behoor ick u danckbaer te zijn,
Van uwe gunst en liefde groot
Die ghy my bewijst in den noodt,
Niet alleen nu, maer t’ aller tijdt,
Om dat ghy recht barmhertigh zijt.
2.
Als ick gesont en wel te pas
In huys by Wijf en Kind’ren was,
| |
[pagina 70]
| |
Niet denckende op ’t ongemack
Daer ick onlangs daer nae in stack,
En noch ontquam door Godts genaed?
Geloofd zy Godt voor dees’ weldaet.
3.
Van huys nae Leeuward op een sleed
’s Daeghs voor Lichtmis op ys ick reed,
Sesthien hondert vijfthien men schreef,
Niet lange ich tot Leeuward bleef,
Maer reed voort op een sleed na Grouw,
Want ick tot Ackrum wesen wouw.
4.
Alleen te voet gingh ick on-wijs
Voorts nae Ackrum, maer brack in ’t ys,
In eenen vaert, die was seer diep,
Daer oock een sterken stroom in liep,
Met mijn voeten ick geenen grondt
Geensins voelen of reycken kondt.
5.
Veer van huysen, op ’t ys alleen,
Soo dat het my onmoegh’lijck scheen
Dat ick yemandt beroepen mocht,
’t Was veel te verre, so my docht,
Den stroom heeft my onder gehaelt,
Ben tot den hals in ’t ys gedaelt.
6.
Soo veel weer ick doen kond, ick deed,
Voor den doot, is yder mensch leed,
| |
[pagina 71]
| |
Maer wat ik deed ’t was niet dan schaed,
By my en was noch hulp noch raed,
Terstont te sterven ick verwacht,
Riep haestigh tot Godt met aendacht.
7.
Mijn sonden veel van my geschiedt,
Wilt my o Godt, gedencken niet,
Maer door het bitter lijden swaer
Uw’s Soons, vergeefs my allegaer,
Behoedt mijn ziel tot deser tijdt,
My arm Sondaer genadigh zijt.
8.
Terstont heb ick my soo bedocht,
Ick riep, help, help, so luyd ick mocht,
Uyt al mijn macht, met luyder keel,
En hadde geropen niet veel,
Beneden windt ick mannen sagh
Ick riep luyde met groot gewach.
9.
Dees’ mannen hebben ’t best gedaen,
En zijn neerstigh na my gegaen,
Maer konden my niet sien soo ras,
Midts ick meest onder ’t ys al was,
Oock waren sy seer veer van van my,
Nochtans voorwaer ick worde bly.
10.
Ick dacht, is ’t dat mijn Schepper goet
| |
[pagina 72]
| |
My noch van desen doodt behoedt,
’t Is een waerschouwing, om met macht
Altijdt neerstich te houden wacht
Dat men niet in sond’ ter on-tijt,
Om boet te doen, den tijdt wordt quijt.
11.
Door deser mannen neerstigheyt,
Die van Godt daer waren geleydt,
Ben ick noch geholpen daer van,
Niet genoegh ick Godt dancken kan,
Die my om-ringht met sijn genaed,
En behoedt heeft voor sulcken quaedt.
12.
Prince, Godt Heer van groter macht,
Schep in ons lust, sterckheyt en kracht,
Om vroom te leven van nu voort,
Na den eysch van u heyligh woordt,
Dat in vroomheyt ons voortgangh siet,
Den besten danck die u geschiedt.
Weynig onderwind Maeckt groote rust. |
|