Stichtelyke liedekens
(1684)–P.A. Dreyer–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Stemme: Vader ons in Hemelrijck.1.
EEn boven-maten wonder dingh,
Een vreemde sake wonderlinck,
’t Welck nau geschiet in menich jaer,
Dat geschiet nu voorts na malkaer,
Wat dat te beduyden heeft,
Weet die geen best die eeuwigh leeft.
2.
’t Is nu geleden vierthien jaer,
Dat het een harde winter waer,
Onbeschroomt men in Holland reed’,
Uyt Vriesland heen met paert en sleed’,
Van koude men nau dueren konst’,
Den Treves worde doen begonst’.
3.
Met stilte Godt de koude gaf,
Met stilte nam het oorlogh af,
Met stilte heeft men twaelf jaer
Soet, stil geweest, sonder gevaer,
Soet stil gereysd’ in ’s vyants landt,
Over al sonder tegen-stand.
| |
[pagina 39]
| |
4.
Maer nu den Treves was ge-endt
Godt weder een harden winter sendt,
Met harden, fellen, strangen wijnd
’t Welk ons een quaet voor-teken schijnt,
Den soeten Treves soo ons docht,
Wel in krijgh veranderen mocht.
5.
Als men schreef vijftien-hondert vry
En twee-en-negentich jaer daer by
Wast oock een strengen winter swaer,
’t Vriesen begonst’ in ’t oude jaer
Even op sinte Niclaes dagh
Men jongst binnen ’t landt varen sach.
6.
Voor Harlingen veer op de zee
Stonden veel Tenten buyten de ree,
Van vlaggen, vanen geen gebreck,
Van verre scheent te zijn een vleck,
Met sleden reed’mer dapper door,
Daer peerden, bocken, honden voor.
7.
Al die in dit vleck woonde hier
Tapte al t’samen wijn of bier,
Waerom men dit Dorp, soo my docht,
Seer wel Drink huysen noemen mocht,
’t Was’er doorgaens vol malle vreucht,
Men loegh, men sprongh, men was verheucht.
| |
[pagina 40]
| |
8.
Fris, vrolijk dronck’mer, sonder schroom,
Dickwils reyn uyt, al tot den Bo’om,
’t Was vol geraes, en vol gewoel,
Geluyd van snaren en vyoel,
Oock der trompetten groot geklangh,
Lustigh men uyt der kelen sangh.
9.
Toback, die door een quaet oordeel,
On-matigh wordt misbruyckt van veel,
Veel geldt onnut in wordt verquist,
Honger en dorst seer weinigh slist,
Daerom met recht niet veel geacht,
Heeft men daer ook te koop gebracht.
10.
Vijf-duysent treden van de Stee
Van Harlingen noord west aen zee
Quamen Kagen aen ’t ys met vis,
Veel volck daer heen gelopen is,
Die visch met sle’en in ’t Stee gebracht,
Het duyrde bykans tot den nacht.
11.
Graef Ernst Casimir, van Nassouw,
De Vorstinne, sijn Echte-vrouw,
Is van Enckhuys’ na Staveren re’en
Met ontrent vijf-en-twintich sle’en,
Hy quam selfs met een schuyt door ’t ys
Behouden, Godt zy lof en prijs.
| |
[pagina 41]
| |
12.
Graften, vaerten, en sloten hol
Waren toegesneeuwt, boven vol,
Oock vast gevroren, soo het bleeck,
Soo datter uyt de stadt van Sneeck
Drie wagens recht toe, en recht heen,
Van Sneeck na Harlingh zijn gere’en.
13.
Uyt Indien quam een schip met sout,
Uyt Noorwegen een schip met hout,
’t Welck alle beyd’ verloren bleef,
Door ’t ys ’t welck seer geweldigh dreef,
Een schip met smids-kool tot dier stondt
Quam door ’t ys, in ’t Vlie, in de grondt.
14.
Den tijdt dat men niet varen kond,
Dat het hard vriesen deegh begond,
Duyrde meer als thien weken langh,
Maeckte de stadt van Gulick bangh,
Belegert zijnde op die tijd,
Moest over gaen aen ’s vyants zijd.
15.
Voor een besluyt noch, in het end,
Weest kloeck als ghy wat winnen kent,
Verteert u geldt onnutt’lijk niet,
Toback, en oock drink-huysen vlied’,
Dat ghy ’s winters, met recht verheugt,
Wat hebt daer gy afleven meucht.
Weynigh onderwind Maeckt groote rust. |
|