Kinderen der eenzame

15 maart

Gister heb ik mijn beloofde bezoek bij Luiten gebracht, maar ik moet zeggen, dat het niet veel geholpen heeft.

Ik werd in de spreekkamer gelaten en toen ik voorzichtig zei, dat Ineke zoveel aan haar overleden moeder dacht, dat het misschien schadelijk voor haar zou kunnen zijn, keek Luiten me verwonderd aan. Ik had nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn precies te zeggen, wat er was. Een vrouw begrijpt toch die dingen vlugger dan een man, en ik geloof ook, dat Luiten dit niet wílde begrijpen. - Tante Floor ziet spoken,

[p. 94]

zei hij kort, en dat is om die oude geschiedenis.

Hij was natuurlijk belangstellend, vroeg feiten, en trachtte die te verkleinen en te ontzenuwen.

Op zichzelf zijn die feiten ook niet zo alarmerend, maar als je ze bij elkaar optelt krijg je toch een zeer verontrustend ziektebeeld. Ik trachtte hem ervan te overtuigen, dat ik dit niet alleen opgemerkt had, maar toen ik zei, dat ook zijn schoonzuster dit vond, begon hij smadelijk te lachen.

Hij was toch zo aandoenlijk koppig, in zijn niet willen zien dat het verkeerd ging met zijn meisjes.

Het is natuurlijk die ouwe geschiedenis, herhaalde hij nog eens en daarom maakt Floor de kinderen bang. Toen drong het tot hem door, dat ik geen enkele geschiedenis, laat staan die ouwe geschiedenis kende.

Hij keek me aan, kuchte een paar maal, stak een sigaret op, doofde hem bruusk in de asbak, stak een nieuwe op, en zei toen, gewild onverschillig: - Ik kende Floor eerst, toen ben ik met Hannie getrouwd, en sinds die tijd was er een rivaliteit tussen de zusters.

Och, (hij haalde zijn schouders op) eerder ook al, Hannie was veel vlotter, zij was verpleegster geworden, Floor paste haar ouwelui op.

Ze zaten vol kritiek op elkaar, Floor vond Hannie slordig en onhuislijk, en Hannie vond Floor stijf, dat hebben de kinders natuurlijk gemerkt, en Marjan is loyaal.

Ik kon niets meer zeggen, dit drama deed me duizelen, en opeens had ik een innig medelijden met tante Floor. Daarom ben ik ook direct naar huis gegaan, maar ik heb het gevoel alsof ik een kind verraden heb, net als toen met Jettie Korver. Soms kun je zo volledig de woorden van de prediker onderschrijven, dat wie wetenschap vermeerdert noodwendig smart vermeerdert.