en dat hij nou wel eens haring of kuit wilde hebben van het geval. Had ik nou juffrouw Thea te veel werk opgedragen, en had zij nu schuld of had ik het. En als juffrouw Thea schuld had, waarom had ik er dan niks aan gedaan?
Het is moeilijk al deze dingen te weerleggen. Ik zei, dat ik hoopte dat juffrouw Thea zoveel door het geval zelf geleerd zou hebben, dat ze al straf genoeg had gehad. En verder, wat de Sint-Nicolaasviering aanging, kon ik me op een besluit van het bestuur beroepen.
De heren waren maar matig tevreden gesteld, dat merkte ik aan alles, en de voorzitter dacht diplomatiek te zijn, door te zeggen, dat het hem verheugde dat juffrouw Verdoold zo barmhartig was, en door me, en hij geloofde, dat hij hier uit naam van de gehele vergadering sprak, er op te wijzen, dat, gezien het ernstig ongeluk, dat tijdens de schooltijd plaats gevonden had, we de Sint-Nicolaasviering tot een minimum zouden moeten beperken. En toen werd deze kool-en-geit-sparende vergadering met dankgebed beëindigd. En ik kon naar huis gaan. Eigenlijk moest ik opgelucht wezen, dat het zo met een sisser afgelopen was. Maar dat ben ik niet. Ik ben heel langzaam naar huis gefietst. De wolken joegen door de donkere lucht, en ik kon geen ster ontdekken. Mijn bomen zwiepten weerloos heen en weer in het onbarmhartige licht van de straatlantaarn. De radio van de buren stond hard aan. Een pedagogisch onderwerp. Ach ja, natuurlijk. Maar ik heb het gevoel, of de steun van Luiten me ontnomen is door die schampere opmerking van de Groot. Twee handen op een buik. En nu zit ik alleen in mijn kamer. Moeder, als ik hierover met u kon praten zou het niet zo erg zijn. Ik heb gebeden vanavond, voordat ik naar de vergadering ging. Het is moeilijk om nu weer te bidden. Ik kan alleen maar vragen of alles goed komt. Het gele blad kraakt tussen de bladen. Morgen zingen
Auteursrechtelijk beschermd