Vereenigde dichtwerken. Deel 2. 1850-1869. Najaarsvruchten en winterbloemen

[p. 292]

Aan Vondels standbeeld.

't Stond op uw wieg geschreven, vrind:

Dat gij zoudt zweeten, zwoegen,

Bereeknen wat m' aan Kousen wint,^*)

Met vreugde of ongenoegen;

In halven nood,

Tot aan den dood,

Zou 't leed uw wangen groeven.

Maar op uw Dichtbaan, ja, zoudt gij

Het wrevlig lot braveeren,

Door 't wapen van de Poëzy.

Uw pen zou 't Land vereeren;

In stout akkoord,

Uw machtig woord

In 't rijk der Taal regeeren.

Gij zoudt, gij, zoon uit burgerstand,

Den adel overglansen,

Hoog heerschen door uw puikverstand,

Als 't licht aan de oostertransen.

U zou, alom,

Waar 't geestlicht klom,

De glorie fier omkransen.

*) Men weet, dat Vondel Kousenkoopman was, en, aan het einde zijner lange levensbaan, een postje in den Berg van Barmhartigheid vervulde.

[p. 293]

 

Gij zoudet in uw godlijk lied

 

De Altaargeheimen zingen,

 

Bewonderd boven 't stargebied,

 

Gevreesd in Satan's kringen;

 

Door donderspraak

 

De helsche wraak

 

In Lucifer bedwingen.

 

 

 

Gij zoudet Oldenbarneveld,

 

Geduchte kamper, wreken,

 

Verpletteren het schrikgeweld,

 

Vloek over 't onrecht spreken;

 

Doen siddren 't hart,

 

Dat donders tart;

 

De bloedverbonden breken!

 

 

 

In spijt der eeuwen ommekeer,

 

En 't wisslen der gedachten,

 

Taant uwe grootheid nimmermeer,

 

Zij licht de nageslachten,

 

Zij glanst en straalt

 

En zegepraalt,

 

Met altijd frisscher krachten.

 

 

 

Elk volk steke u de loftrompet,

 

Heel Neêrland moet ze u wijden.

 

Praal, Vondel, op uw troon gezet,

 

Waar vorsten u benijden.

 

Uw arendsvlucht

 

Doorklieft de lucht,

 

Uw roem trotseert de tijden!

 

 

 

- 1868. -