Vereenigde dichtwerken. Deel 1. 1826-1850. Madelieven en avondlamp

Bouwkunst.
Lied.

Niet langer staat in 't woud,
Uit nietig leem gebouwd,

De schaamle hut,

Die schaars beschut

Voor koude en regenvlagen.
De Belg leeft vol behagen

In 't steenen huis,

Dat stormgedruis,

Zelfs noodorkaan, kan tergen,
En stille rust verbergen.

[p. 196]

 

De steden stegen op,

 

Met kerk en torentop,

 

En overal,

 

In dorp en dal,

 

Wil zich beschaving zetten,

 

Bij vrijheid, orde en wetten.

 

De Bouwkunst rees

 

En schiep, en wees

 

Den weg aan kunst en vinding,

 

Ter nutte stamverbinding.

 

 

 

Paleizen rijzen hoog,

 

Met stout-geslagen boog;

 

Hun trotsche kruin

 

Staat als het duin,

 

Dat buigen kan noch zinken.

 

In orde en eenheid blinken

 

Vernuft en smaak,

 

En zinvermaak

 

Ontluikt in al dat pralen

 

Van galerij en zalen.

 

 

 

De geest, die in u steekt

 

En uit uw plannen spreekt,

 

Is door den Heer,

 

't Vernuft ter eer,

 

U, Bouwkunst, ingedreven:

 

Zijn templen staan verheven

 

Vol majesteit

 

Door uw beleid:

 

Dáar knielen wij, bewogen,

 

Verbaasd voor uw vermogen.

 

 

 

- 1850. -