Vereenigde dichtwerken. Deel 1. 1826-1850. Madelieven en avondlamp

[p. 119]

De schaapjes.
(Naar Mevr. Deshoulières.^*)

Gaat, zoekt wie u leide
In 't groen van de weide,
O lammerkens zoet!
'k Schonk, blij van gemoed,
Al, wat ik kon geven
Tot heil van uw leven;
Maar 't grillige lot
Vergalt en bespot
Mijn zorgen, mijn hoeden,
En geeft u het woeden
Der wolven ten prooi.
Mijn kudde, zoo mooi,
Die 't sieraad mogt wezen
Van 't gansche gehucht,
Wat slag doet u vreezen?
Gij graasde in dees' lucht
Zoo lachend, zoo lustig,
Zoo vreedzaam, zoo rustig!
'k Beklaag u zoo zeer,
Het leed slaat mij neêr,
Kan ik u bewaren
Voor zoo veel gevaren?

*) Men beschouwe deze vertaling als een hulde, door eene Vrouw aan de beroemde Fransche Dichteresse gebracht.

[p. 120]

 

'k Heb honden, noch staf;

 

't Lot nam ze mij af.

 

'k Vloog, biddend, den Vader

 

Der herderen nader,

 

Maar, blind voor mijn leed,

 

Maar, doof voor mijn kreet,

 

Heeft hij mij geen honden,

 

Geen staf mij gezonden.

 

Onnoozele schaar,

 

Kan ik u niet schragen,

 

O, smaak gij te gaêr

 

Gelukkige dagen.

 

U treffe geen grief,

 

O lammerkens lief!

 

Dat God u behoede,

 

Hij weet het, die goede,

 

'k Vraag anders Hem niet

 

In al zijn gebied.

 

Ik zweer 't bij dees weiden,

 

Ja, mocht u verbeiden

 

Een veiliger lot,

 

Ter hoede van God;

 

En mocht door zijn zorgen

 

Een lieflijke morgen

 

U in 't weelderig groen

 

Weêr lokken en voên,

 

Ik zou heel mijn leven

 

Ten beste Hem geven,

 

En schildren in 't lied

 

Wat heil Hij ons biedt.

 

Zijn lof zou ik malen

 

Vandàar waar, vol pracht,

[p. 121]

 

Met koestrende stralen

 

De dageraad lacht,

 

En weder onze aarde

 

Herschept in een gaarde;

 

Tot dàar, waar in 't end,

 

Vast moede gerend,

 

De zonne gaat zinken

 

Ten purperen trans,

 

Tot zij in haar glans

 

Weêr blij mag herblinken!

 

 

 

- 1838. -