Grenzen

[p. 28]

Grisette

Zij gaat haastig, voorover in den regen
Langs de huizen, bijna onopgemerkt.
Zij gaat iederen dag dezelfde wegen.
Zij heeft den heelen dag gewerkt.
Ruw hebben van den overkant
Beluste oogen haar aangerand.
Zij heeft het denkelijk wel gezien.
Zij is niet zoo bijzonder zedig,
Zij is niet leelijk, en bovendien
Het hart is vreugdeloos en ledig.
Een zijden, ruischende japon
En het donkre park is haar horizon.
En verder heeft zij vage droomen
Van een geluk dat eens moet komen,
Maar zoo onzienlijk afgelegen,
Als de duistere hemel boven haar.
Na het lange, vergeefsche wachten
Op een hartstocht'lijk veroveraar
Wordt een troeb'le kantoorbediende
Waarschijnlijk haar beminde.

[p. 29]

 

Zoo ouderwordend zal zij leeren

 

In het te vroeg verschraalde bloed

 

Geluk en liefde te ontberen,

 

 

 

En reeds langs de eentoon'ge wegen

 

Gaat zij voorover in den regen

 

Dat leven haastig tegemoet.