Grenzen

[p. 17]

Het eiland der ziel

Toen God stervende was, ontstond
Uit duisternis een vloed,
Aanzwellend, ruischend om mij rond,
Het donkergolvend bloed.

Van sombre lusten werd ik hier
Sindsdien een eenzaam roover.
En eeuwig tart mij de rivier,
Maar nooit, nóóit stak ik over.

Al duizend eeuwen dool ik aan
Den donkerrooden vloed
En roep den dooden Schepper aan
Over het golvend bloed.