Refreinenbundel
(1940)–Jan van Doesborch– Auteursrecht onbekendGa naar margenoot+ [LXVII] Refreyn
DVecht, iuecht, vruecht ende een salich iaer
wensch ic v mijn liefste vyolette,
wien ic mi eyghen voort eenpaer
leuende oft doot eewelic besette; Ga naar eindvs. 4
5[regelnummer]
bloeme, daer ic met allen sinnen op lette,
ic hope ten sal v niet berouwen,
macht wesen ic wensche na den banckette
te liggen in armkens sonder mouwen. Ga naar eindvs. 8
Lasen alst al is ouerghepeynst
10[regelnummer]
so en is die minne nemmermeer volmaect,
voor datmen mach ligghen ongheveynst
arm ende arm int beddeken moedernaect.
daer ist dat alle mijnen sin naer haect
gheminde lief, so ghi muecht schouwen,
15[regelnummer]
mer duchten seyt mi ic ben misraect Ga naar eindvs. 15
te liggen in armkens sonder mouwen.
Lasen al vallic dus onbedect, Ga naar eindvs. 17
| |
[pagina 125]
| |
lief, en neemt in gheender onweerde:
het doet natuere die mi verwect
20[regelnummer]
nacht en dach, schoon suuer gheerde. Ga naar eindvs. 20
twaer cleen gheschil dat v mijns deerde Ga naar eindvs. 21
Ga naar margenoot+ schoon lief, wilt doch mijn ionste betrouwen;
mi en roecte niet wat icker om verteerde
te liggen in armkens sonder mouwen.
25[regelnummer]
Princesse. al claech ic ghi achtes twint,
nochtans bid ic v schoon roder mont,
laet mi doch wesen van v bemint,
so bliuic eewich van herten ghesont.
god wil ons ghesparen tot dier stont
30[regelnummer]
dat wi malcander in liefden vaste houwen,
op dat wi vinden den sueten vont
te ligghen in armkens sonder mouwen.
|
|