Sis en Sas. De ruziestrooiers

[p. 40]

9.
Raadselachtig

Sis en Sas, de ruzie-slangen, keken met kwade gezichten om zich heen. Ze hielden niet van feesten. Ma Anoeloe had ze uitgenodigd en ze hadden niet durven weigeren. Maar ze vonden het vervelend!

‘Wat zien die kikkers er belachelijk uit,’ zei Sis tegen Sas.

‘Lelijk! Verschrikkelijk lelijk!’ siste Sas.

Meneer Koel en zijn vrienden liepen stralend rond. In witte kleren, versierd met rode, gele en paarse bloemblaadjes.

‘Daar heb je Glibber, Glebber en Glabber!’ riepen de heren Bokkepoot, in hun plechtige, dieprode pakken. ‘Welkom, welkom!’

‘Kwat kween kweuk kwidee, zo'n feestje,’ zei meneer Koel, die direct naar de hagedissen sprong.

‘Hoe kan dat nu?’ siste Sis. ‘We hebben meneer Koel toch gewaarschuwd voor de hagedissen. Waarom praat hij tegen ze?’

‘Sis en Sas!’ riep Ma Anoeloe. ‘Willen jullie me even helpen met tafel dekken!’

Sis en Sas zweefden met hun zwarte parapluutjes naar Ma Anoeloe. Ze durfden niet ‘nee’ te zeggen.

Om Moesje Manjaboom heen stond een grote, ronde tafel. Sis en Sas moesten de borden op tafel zetten: mooie, groene blaadjes. De dames Gouden Regen keken of er genoeg takjes waren. Bij de bloemen, de planten en de struiken worden takjes als lepels en vorken gebruikt.

De familie Khiralala stak de kaarsjes aan.

‘Als je je ogen half dichtknijpt, zie je allemaal sterre-

[p. 41]

tjes,’ zei Witte Bom.

‘Ai, ik zie ze!’ zei een vreemde stem.

Witte Bom deed zijn ogen wijd open van verbazing. Hij had gedacht, dat Latje naast hem stond. Maar het was Latje niet, die tegen hem sprak. Het was... Mollie, één van de Vijanden!

Op dat moment kwam de familie Fajalobi binnen met schotels, vol lekkere hapjes. ‘O! Wat ziet dat er lekker uit,’ smikkelde Mollie. ‘Ik heb honger!’

‘Ik ook!’ zei Witte Bom.

‘Hoe kan dat nu?’ siste Sas. ‘Daar staan Witte Bom en Mollie met elkaar te praten. En daar... staat Glibber te lachen met Latje. Wat vervelend! Wat vervelend!’

‘Aan tafel! Iedereen aan tafel!’ riep Ma Anoeloe.

Even later zaten alle bloemen, planten en struiken en alle dieren en reptielen naast elkaar.

Ma Anoeloe tikte tegen haar kalebasje. ‘Voordat we gaan eten en dansen en feest vieren,’ zei ze, ‘wil ik dat jullie allemaal één minuut nadenken. Jullie hebben allemaal slechte plannen gemaakt. Jullie hebben allemaal lelijke dingen bedacht. Dat vonden wij, de bloemen, de planten en de struiken, heel erg. Daarom hebben wij dit feest georganiseerd.’

‘Hé!’ riep Hatsjee verbaasd. ‘Ik dacht dat de Vijanden dit feest hadden georganiseerd.’

‘Tjee,’ riep Bruintje verwonderd uit. ‘Ik dacht dat Latje en jullie ons hadden uitgenodigd.’

‘Kwat kwu?’ vroeg meneer Koel. ‘Ben ik hier niet

[p. 42]

op het feest van de hagedissen?’

‘Glimmelu! Hoe zit dat nu?’ zei Glebber.

Iedereen keek verbaasd. Alleen Sis en Sas probeerden weg te kruipen.

‘Sis en Sas!’ zei Ma Anoeloe. ‘Willen jullie netjes blijven zitten!’

‘Ik wil één ding weten,’ ging Ma Anoeloe door, terwijl ze iedereen om de beurt streng aankeek. ‘Waarom moeten jullie altijd ruzie maken?’

‘Uhhh...’ begon Bruintje. ‘Uuhhh... omdat Sis en Sas zeiden, dat Latje, Witte Bom en Hatsjee lelijke dingen van ons zeiden.’

‘Kwel,’ zei meneer Koel. ‘Sis en Sas zeiden, dat de hagedissen ons wilden wegjagen.’

‘Wij hebben nooit gezegd,’ protesteerde Glebber, ‘dat we de kikkers wilden wegjagen.’

‘Wij hebben nooit lelijke dingen gezegd,’ zei Latje. ‘De Vijanden zijn begonnen met ruzie maken.’

‘Jullie wilden onze staartjes afpakken,’ riep Glabber. ‘Echt gemeen.’

‘Ja maar...’ begon Latje ‘Ja maar... Sis en Sas zeiden, dat jullie dat leuk vonden.’

‘Ik hoor het al,’ zei Ma Anoeloe. ‘En wat zeggen Sis en Sas?’

Iedereen keek naar de plek, waar Sis en Sas zaten. Op die plek stonden twee lege stoeltjes. Naast die twee lege stoeltjes stonden twee zwarte parapluutjes.

Sis en Sas waren verdwenen!

‘Waar zijn ze?’ riep iedereen.

[p. 43]

‘Ik heb ze niet zien wegvliegen,’ zei meneer Koel.

‘Nee, hoe kan dat ook! Je ziet toch dat hun paraplutjes daar nog staan!’ zei Glebber.

‘Kwaadselachtig,’ zei meneer Koel.

Ja, dat was het: raadselachtig - zeer kwaadselachtig!