Sis en Sas. De ruziestrooiers

[p. 24]

5.
De Vijanden

‘We moeten ze weer eens gaan uitschelden,’ zeiden de Vijanden tegen elkaar. Dat zeiden ze elke dag. Soms 's morgens, soms 's middags besloten ze opeens, dat ze Witte Bom, Latje en Hatsjee moesten uitschelden.

Waarom?

Ja, waarom! Eerlijk gezegd, waren ze dat... vergeten. Het was iets, dat Sis en Sas hadden gezegd. Sis en Sas hadden iéts gezegd, iéts dat Witte Bom, Latje en Hatsjee hadden gezegd. En dat iéts was zo gemeen, zo beledigend, zo verschrikkelijk, dat... dat... dat de Vijanden maar één ding wisten: ze moesten zich verdedigen!

En hoe kun je je het beste verdedigen?

‘De beste verdediging is de aanval,’ zei Vijand nummer I. Dat had hij ergens gelezen. Het stond in een dik boek vol kleine zwarte lettertjes. En alles dat in een boek staat, is waar! Of niet soms?

Daarom gingen de Vijanden elke dag naar het erf van Witte Bom, Latje en Hatsjee. Want Witte Bom, Latje en Hatsjee hoefden niet te denken, dat ze sterker waren. Ze hoefden niet te denken, dat de Vijanden zich op de kop lieten zitten. Ze hoefden niet te denken, dat de Vijanden bang voor ze waren.

Nee, de Vijanden waren helemaal niet bang. Kijk maar wat ze durfden! Ze durfden elke dag naar het erf van Witte Bom, Latje en Hatsjee te gaan, om ze de waarheid te zeggen.

Schoften waren het. Ze waren gierig en lui, en ze stonken ook nog.

[p. 25]

Elke dag verzonnen de Vijanden nieuwe scheldwoorden en nieuwe beledigingen. En als Witte Bom, Latje en Hatsjee terug scholden en ook nieuwe scheldwoorden en beledigingen verzonnen, dan bedachten de Vijanden nog nieuwere scheldwoorden en beledigingen.

En zo ging dat maar door, zonder dat iemand wist waarom ze ruzie maakten.

Witte Bom, Latje en Hatsjee zeiden, dat ze zich verdedigen moesten, omdat ze werden aangevallen.

En de Vijanden zeiden, dat ze moesten aanvallen, omdat ze anders zouden worden aangevallen.

Begrijp je het?

Als je het niet begrijpt, geeft het niet, want ik begrijp het zelf niet. En als je het aan de honden zou vragen, en als de honden zouden nadenken, dan zouden ze er ook niets van begrijpen.

Maar de honden dachten niet na. De honden hadden zich laten opstoken door Sis en Sas. Zoals alle dieren zich hadden laten ophitsen door Sis en Sas.

‘Zu zwa zwonszebur...’ hijgde Vijand nummer VI, die was komen aanhollen.

‘Wat???’ gromden alle andere Vijanden.

‘Ze zwillen zwons borrrredur!’ Vijand nummer VI was buiten adem van het rennen.

‘Geef die man een glaasje suikerwater,’ zei Vijand nummer I. ‘Rustig, man, rustig. Je praat wartaal. Kom, ga hier even zitten en wacht totdat je je adem terug hebt.’

Vijand nummer VI ging zittten en zocht naar zijn adem. Ha, daar had hij hem! Hij haalde diep adem en zei toen dui

[p. 26]

delijk: ‘Ze willen ons vermoorden!’

‘Hoeihoeihoei!’ huilden alle honden op hoge, verontwaardigde toon.

‘Hoe weet je dat?’ vroeg Vijand nummer I.

‘Dat heeft Sis gezegd,’ zei Vijand nummer VI.

‘Wat heeft hij dan gezegd?’

‘Hij heeft gezegd...’ hijgde Vijand nummer VI nog na, van het hollen, ‘hij heeft gezegd, dat Witte Bom, Latje en Hatsjee een plan aan het maken zijn, om met ons af te rekenen.’

‘O ja,’ blafte Vijand nummer I. ‘O ja!!! Dat zouden ze wel willen. Dit is het einde. Dat zullen we ze betaald zetten. Tot nu toe hebben we met woorden gevochten, maar nu zullen we naar de wapens grijpen. Ik heb dit niet gewild, maar ze dwingen ons er toe. Ik heb altijd een bloedbad willen voorkomen, maar nu zal er bloed vloeien. Zo-waar ik Bruintje heet!’

Wisten jullie dat? Wisten jullie dat Vijand nummer I Bruintje heette? Nee, hè!

Witte Bom, Latje en Hatsjee weten ook niet, dat Vijand nummer I Bruintje heet. Ze hebben het zo druk met uitschelden en terug schelden en nieuwe scheldwoorden en beledigingen bedenken, dat ze helemaal niet zien dat de Vijanden honden zijn, net zoals zij. Honden, met net zulke gekke namen als zij.

Vijand nummer VI bijvoorbeeld heet Mollie. Natuurlijk, omdat ze zo lekker dik en mollig is.

En Vijand nummer III heet Panter. Natuurlijk, omdat hij op een zwarte panter lijkt.

[p. 27]

En Vijand nummer II hadden ‘die mensen’ Bakra gedoopt. Natuurlijk, omdat hij net zo wit was als Witte Bom.

Als je er over nadacht, dan zouden Witte Bom, Latje en Hatsjee best vrienden kunnen zijn met de Vijanden. Waarom zou de ene hond niet bevriend zijn met de andere hond?

Ja, waarom niet?

Maar wie zie ik daar langs zweven? En wie hoor ik daar zingen? O liemelee, daar heb je weer die twee! Sis en Sas, met hun zwarte parapluutjes. En wat zingt Sas vandaag?

Hij zingt:...

Bloed is rood
Tom-tom-tom
Iedereen is dom
Iedereen gaat dood
Do ree mi
Fa sol la
Ha ha ha
HA HA HA