Kainema de Wreker en de menseneters

[p. 44]

7 Het monster van de Marowijne

De tocht van Kainema's strijders ging nu over land. De korjalen hadden zij achtergelaten in het dorp van de Ara-Indianen. De aanvoerder van de Ara-Indianen had vijftig krijgers meegenomen om Kainema naar de Slechte-Wraak-Indianen te brengen, de moordenaars van Mapajawari.

Kainema had besloten dag en nacht te reizen. Het bos opende zich gewillig voor de vastberaden wrekers en de tocht verliep dan ook snel.

Toen de aanvoerder van de Ara-Indianen zei, dat zij de volgende dag hun doel zouden bereiken, liet Kainema zijn mannen uitrusten. Eenvoudige kampen werden opgetrokken en wachten werden uitgezet.

Die nacht vertelde de Kalina-piai over de blanke wreedaards. Zij waren overal aan de kust verschenen in schepen met zeilen, die op vleer-

[p. 45]

muizen leken.

De wreedaards zagen er heel vreemd uit. De meesten hadden geen nek, hun hoofd zat onder hun schouders. Op hun borst hadden zij een grote mond. Hun armen hingen langs hun oren. Die oren zaten onder hun oksels. Sommigen hadden ook nog ogen in hun achterhoofd.

Deze monsters waren menseneters, die moordend en rovend langs de wilde kust van Zuid-amerika, Guiana, trokken.

De Kalina-piai was erbij geweest, toen de Indianen van de Marowijne zich hadden verenigd om het verschrikkelijkste monster te verslaan. Pairaoendepo of Letterhoutstomp heette het monster, de aanvoerder van de blanke krijgers, die de Marowijne waren komen opvaren. Pairaoendepo had namelijk altijd een wandelstok bij zich, waarmee hij in holen van rotsen en bergen naar Indianen zocht. Die stok was van letterhout.

Pairaoendepo scheen alle Indianen te willen uitroeien. Met honden, zo groot als tapirs, achtervolgde hij hen door de dichtste bossen. Wee

[p. 46]

degenen, die in zijn handen vielen... Levend werden zij verscheurd en opgegeten!

Als het monster Stomp de dorpen verlaten vond, omdat de Indianen tijdig waren gevlucht stak hij de kampen in brand en verwoestte de kostgronden.

De Indianen van de Marowijne hadden tenslotte de hulp ingeroepen van alle bekende piai.

‘Toen gingen wij met z'n allen aan het werk,’ vertelde de piai, ‘en uiteindelijk hoorden wij van Jakoewa wat wij moesten doen.’

Alle Marowijne-Indianen moesten zich verzamelen en zich terugtrekken op een tabbetje, dat zich in de buurt van een grote savanne bevond. ‘Zo groot was de kracht die wij opriepen, dat het tabbetje onzichtbaar kon worden.’

Stomp was woedend! Toen hij met zijn krijgers naderde, zag hij dat het tabbetje in beweging kwam en voor zijn ogen verdween.

‘Maar wij konden die verdwijning niet lang volhouden. Het tabbetje werd weer zichtbaar en de mannen van Stomp, die nog steeds in de buurt waren, waarschuwden Stomp...’

[p. 47]

[p. 48]

Ha, dacht Stomp, nu zal ik ze te pakken nemen. Hij nam een boot, die precies op een reuze kaaiman leek, en zette zijn Indianen-jacht voort.

De piai zeiden, dat de Indianen kampen moesten maken in de buurt van een rots, die eruit zag als een skroerki. Intussen smeekten zij de Slangegeest om zijn rode kinderen te hulp te komen.

Letterhoutstomp in zijn reuze kaaiman had de Indianen snel ontdekt. Hun pijlen konden hem niet tegenhouden en de Indianen dachten al dat zij verloren waren.

Maar opeens verhief zich een worgslang uit het water, die Letterhoutstomp met huid en haar inslikte. De Slangegeest had een geest gestuurd in de gedaante van een aboma!

De boot van Stomp dreef naar de oever, waar hij eeuwen later nog te zien zou zijn als een stenen kaaiman, die op een andere steen rust. Een luid gejubel steeg op van alle kanten. Duizenden met veren versierde Kalina dansten die dag de overwinningsdans.

Op dit feest maakte een oude piai op een rots,

[p. 49]

Bigiston, in de Marowijne tekeningen, die vertellen van de overwinning op Letterhoutstomp.

Victorie! juichten duizend kelen
Overal klonk de overwinningszang
Ons bloed is weer in bloed gewroken
Aan u de eer, o Geest der Slang!

Toen naderde een oude piai
En grifte in het hard graniet
Pairaoendepo en zijn Kaaiman
Zoals je die nog heden ziet!

Waarschuwing

Vele Indianen vertellen, dat Stomp niet is ingeslikt door een worgslang, maar gevangen is genomen door de Kalina en overgeleverd aan de Franse soldaten.

Pairaoendepo was namelijk een Franse gouverneur. De Fransen hebben Stomp in een ijzeren kooi naar Brazilië vervoerd, waar hij nog steeds leeft op een geheime plaats en ter beschikking is van het Braziliaanse leger. In tijden van oorlog kan Brazilië Stomp altijd loslaten om de soldaten te helpen alle Indianen uit te roeien. Stomp vreet elke dag tientallen kilo's rauw rundvlees, bij gebrek aan mensenvlees...