Kainema de Wreker en de menseneters

[p. 18]

3 Okojo wordt gevaarlijk als een tijger

‘Voed mij met jouw geest. Laat mij even wraakzuchtig worden als jij bent.’ Dat fluisterde Okojo tegen de tand van de tijger. Hij had er weer één bij gekregen! Het snoer dat hij dag en nacht droeg, telde nu al zeven tijgertanden.

Als één van de mannen van het dorp een tijger had geschoten, was Okojo er direct bij om een tand te vragen. En omdat hij geen vader meer had die tijgers voor hem kon schieten, gaven de mannen hem er vaak één.

Alle kinderen droegen snoeren met rode en bruine zaden. Er waren ook stinkzaden bij die door hun geur de slechte geest Joroka verdreven. Tussen de zaden zaten de doorboorde tanden van apen, bosvarkens, agoeti en tijgers.

Okojo wilde alleen maar tijgertanden dragen. Die tanden konden je beschermen tegen de geest van het roofdier. Maar ze voedden je ook

[p. 19]

met de tijgergeest!

De tijger is het gevaarlijkste dier van het bos, en Okojo wilde net zo gevaarlijk worden, zodat hij de moordenaars van zijn vader zou kunnen doden. Wraak zou hij nemen, dat had hij gezworen op het hoofd van zijn vader, dat hij in het bos had begraven.

Okojo lachte niet meer. Hij speelde niet mee als zijn vriendjes elkaar als bosdieren achterna zaten. Alleen, in het bos, oefende hij met verschillende wapens: met de houten knots, de houten sabel, de pijl en boog en met het blaasroer.

De vrienden van zijn vader leerden hem hoe hij oerali-gif moest maken, waarmee pijlpunten worden ingesmeerd.

Okojo liet zich verschillende keren bijten door wespen en venijnige mieren, zodat hij steeds beter pijn leerde verdragen en steeds moediger werd.

De piai, de priester, vertelde hem over de geheimen van het bos en hoe hij zich tegen de Boze Geesten kon beschermen.

[p. 20]

Zijn moeder maakte verschillende toelala, bekoringsmiddelen, voor hem. Je had middelen om moed en vechtlust op te roepen en om recht te schieten. Je had ook drankjes om geduldig te worden, om een spoor te volgen, en om niet te verdwalen.

Met bepaalde toelala kon je dieren aantrekken: de tapir, de pingo, de pakira, de agoeti, het watervarken en nog vele andere dieren en ook vogels.

Maar voor Okojo was de tijger het belangrijkste dier en daarom was hij het meest geïnteresseerd in de tijger-toelala.

Toen hij ouder was, kweekte hij op een geheime plek in het bos de tajers, die hij voor de tijger-toelala nodig had. Daar had hij alles platgebrand en het lichaam van een aboma begraven. Alle toelala zijn namelijk afkomstig van de geest van de slang.

Na enige tijd waren er overal tajers ontsproten, die Okojo bemestte met de geest van de tijger, met vlees en bloed van een gedood dier.

Voor de tijger-toelala had je een heleboel nodig.

[p. 21]

[p. 22]

Je moest eerst de tajers fijnstampen in een kalebas, samen met koesoewe. Daarna moest je een paar bladdragers of parasolmieren vangen want die betekenen succes. Een mier bereikt altijd zijn doel!

De mieren gingen ook in de kalebas, plus een poeder van wormen, die zich met de geest van de tijger hadden gevoed. Die wormen vind je in de rotte hersens, de ogen, op de tong en in het hart van de dode tijger en deze verbrand je tot poeder.

De geest van de kapoewa is ook belangrijk. De kapoewa haat de tijger, omdat die altijd op hem jaagt. De geest van de kapoewa (een poeder van wormen uit de rotte hersens) wil daarom aan iedereen de schuilplaats van de tijger verraden. Als Okojo van deze toelala dronk, voelde hij zich even sterk en vechtlustig als de tijger. Voor de jacht wreef Okojo het mengsel over zijn ogen: om te zien zonder gezien te worden; over zijn oren: om te horen zonder gehoord te worden; over zijn tong en lippen: om tijger-geluiden te kunnen nabootsen; over zijn voeten: om geen

[p. 23]

lawaai te maken.

Met zijn tijger-toelala werd Okojo de beste tijger-jager van het dorp. De gevaarlijkste tijgers kon hij ermee opsporen en doden en daarom was Okojo voor niets en niemand bang.

Van de vrienden van zijn vader had Okojo nog geleerd, dat je het karkas van een tijger in het water moet gooien. Dan vreten de piren het in een mum van tijd helemaal op. Als nu de wraakzuchtige tijgergeest terugkomt en aan de jager vraagt waarom hij hem heeft vermoord, dan kan deze antwoorden, dat de piren de schuldigen zijn. De tijger kan het ze gerust gaan vragen! Dat is een goed antwoord, want de tijger kan toch niet duiken en bij de piren op bezoek gaan. Nog één ding: je moet het karkas van een tijger nooit onbegraven laten, want dan zullen de aasgieren je aan de tijgergeest verraden! Zeer, zeer lang bereidde Okojo zich op allerlei manieren voor om een onoverwinnelijk strijder te worden. Op een dag veranderde Okojo zijn naam in Kainema. Dat betekent: de Wreker.

Nu was de tijd van de wraak aangebroken.