Geschenk. Bijdragen van Nederlandsche schrijvers en schrijfsters

[p. 97]

De vreugden van Caesar en van mij
Herman Poort

Het hotelletje stond terzij van een klein stukje bosch en daaromheen lag de heide met hier-en-daar wat weiland en een korenveldje. Ik was er gestrand op een avond in den voorzomer, moe van het leven, moe van de menschen, moe van de kunst en van de literatuur. De waard had mij nog wat te eten voorgezet, - toen ging ik het huis verkennen waar ik een paar weken wonen zou: mijn kamer bóven, met het kabinetje om te slapen, - en beneden ontdekte ik naast de eetzaal een ‘salon’, en aan den anderen kant van de gang een nog-al boersche gelagkamer. Ik waagde mij zelfs brutaal in het achterhuis, loerde in de keuken, de bijkeuken, de schuur..... En dààr opeens zag ik hem: een pràcht van een bouvier. Hij stond schuin-recht op zijn pooten, als gereed tot een vervaarlijken sprong, en rukte de ketting strak; zijn sterke, ruige lijf trilde en zijn oogen gloeiden mij tegen als zwart vuur; achter de wilde, natte haarslierten rondom zijn bek blonken zijn tanden en daar gromde het angstwekkend. Het was een kostelijk beest, één sidderend brok fel-bewogen leven.

‘Moet die hier gevàngen liggen?’ vroeg ik den waard, die mij blijkbaar behoedzaam gevolgd was op m'n speurtocht.

‘Hij is veels te wild, meneer; - rondom het huis en in de tuin verinneweert hij de heele boel.’

Ik bedacht een list.

‘Mag ik hem meenemen? Door het bosch! Ik wil nog wel eens even rondkijken hier-en-daar....’

[p. 98]

De oude bromde iets, maar ik verstond dat het goed was.

Ik stapte op Caesar toe en hij begreep mij dadelijk. Hij huiverde van geluk. Ik behoefde hem niet eens tot bedaren te brengen met een woordje of een aaitje; één oogenblik stond hij doodstil, zoodat ik rustig de ketting bij den halsband losmaken kon, - maar toen vloog hij als een bezetene tegen mij op, de voorpooten hoog-uitgestrekt naar mijn hoofd. Zijn geblaf klonk als vreugdestooten uit een bazuin; - zijn roode rong zwaaide lekkend òp naar mijn gezicht.... Ik maakte mij los uit zijn omarming en rende hem vooruit, de schuur door, de vrijheid in.... Hier, Caesar, hier, dezen kant uit, - niet in de tuin, niet in de keurige serre, niet op het terras met de tafeltjes en stoeltjes, - hièr langs, hièr langs, - anders mag het niet weer, jong!

Het heele bosch stoof op van zijn geweld. Hij holde de lanen door, vóóruit, achteruit, links, rechts; - hij botste tegen een boom, week even beduusd terug, rende dan weer naar voren, en pas héél-ver-weg keek hij om of ik er nog was, waar ik toch bleef. Ik verborg me achter een omvangrijke eikestam, maar hij wist me dadelijk, zonder zoeken, te vinden, en hij vloog blaffend tegen me op, uitgelaten van geluk. Ik zwaaide een tak en hij sprong er naar omhoog, met alle vier pooten van den grond, - ik wierp een steen en dol van haast stortte hij zich in het stuivend zand van den weg....

Pas na een heelen tijd (het werd al donker) hebben we gerust, - hìj óók, vlak naast me, - zijn buik, trillend als een motor, op den grond, z'n voorpooten uitgestrekt, de bek hijgend open. De natte haarslierten van zijn baard en snorren hingen geestig rondom de vervaarlijk-roode muil, - z'n tong probeerde lekkend mijn hand te naderen, - z'n groote oogen keken mij aan in blijde, stille verstandhouding.

Nooit heb ik zóó spoedig vriendschap gesloten, - en nooit zóó trouw en zóó hecht.

Uit een bundel in voorbereiding:
‘Over de kleine vreugden des levens’.

[p. 99]

Bibliographie

‘Enkele verzen’ (1911)

‘Nederlandsche verskunst’ (1911)

‘Leugen’, tooneelspel (1912)

‘Gerbrand Adriaenszn Bredero’ (1918)

‘Literatuur’, vier lezingen (1918).

‘Osebrand Jan Rengers’, historisch spel (1924)

‘Aan 't Zugermeer’, reisverhalen (1927)

‘Van de Planken’, opstellen over tooneel (1927)

‘De professor zonder pruik’, satyriek tooneelspel (1927)

‘Opstellen en Lezingen’, verzamelde essays (1928)

‘Van Kinderen’, drie verhalen (1931).

Voor het middelbaar en gymnasiaal onderwijs, in vereeniging met Dr^a. W.C. Wittop Koning-Rengers Hora Siccama:

‘De bloeiende Bongerd’, twee deelen, (1914), zesde druk (1931).

‘De Bottende Bongerd’, twee deelen (1931).

Vertalingen:

‘Britannicus’ van Racine.

‘Polyphèmos’ van Albert Samain.

‘Armut’ van Dr. Anton Wildgans.

Schreef voorts in diverse periodieken een menigte essays, o.a. over Gide, Ghéon, Ryner, Rathenau, Henr. Roland Holst, Ina Boudier-Bakker, Johan de Meester.