Zwendelaars?

[p. 56]

19.

‘Wat staat erin?’ vroeg David.

‘Hans van Lelyveld is minder gaga dan de uitgever denkt,’ antwoordde Van der Wiel. Ze zaten aan een tafeltje in een koffiehuis aan de overkant van uitgeverij De Wereld.

‘De secretaresse van Bergwerf was zo vriendelijk een kopie te maken van de brief. Hier, lees zelf maar.’

Saskia schoof dichter naar David toe en las mee.

‘Nu weten we alles,’ zei ze even later.

‘Bijna alles,’ antwoordde Van der Wiel.

‘Waarom heeft hij niet de echte namen gebruikt?’ vroeg David.

‘Dat doen schrijvers bijna nooit,’ zei Van der Wiel. ‘Maar je kunt gemakkelijk achterhalen wie met wie bedoeld wordt.’

‘Zo moeilijk is het niet,’ zei Saskia. Er zijn vier studiegenoten die rechten studeren. Dat moeten Marijke, Marc, Paul en Hendrik zijn. De student economie is natuurlijk Hans van Lelyveld. Ze wonen met zijn vijven in hetzelfde studentenhuis. Tijdens een feest gebeurt er iets tussen de enige vrouw, Marijke dus, en die econoom. Marijke raakt in verwachting van Hans van Lelyveld. Maar ze trouwt met Marc, jouw vader dus. Zeg ik het zo goed?’

‘Zo lees ik het ook,’ zei Van der Wiel.

‘De vier studiegenoten nemen wraak op Hans van Lelyveld,’ vervolgde Saskia. ‘Maar waarom?’

‘Dat staat er niet,’ zei Van der Wiel.

‘Hij heeft haar tegen haar wil verleid,’ suggereerde David.

‘Dat is een mogelijkheid.’ Van der Wiel las de samenvatting nog een keer door. ‘Die wraakactie is doortrapt. Zo lees je het alleen maar in thrillers. Ze hebben hem echt in de val laten lopen.’

‘Van Lelyveld heeft dus een kapitaal binnengesleept,’ concludeerde Saskia.

[p. 57]

‘Inderdaad,’ zei Koen van der Wiel. ‘Een half miljoen. De vier rechtenstudenten hebben hun zin gekregen. Hun wraak was volledig.’

‘Ik begrijp het niet helemaal,’ zei David. ‘Hoe hebben ze het gedaan?’

‘Met vervalste spaarbankboekjes,’ zei Van der Wiel. ‘Het is daarna een bekende truc geworden. De vier deden zich voor als enquêteurs. Ze belden studenten op met de vraag hoeveel ze spaarden. Op naam van de studenten die geen spaarbankboekje hadden, openden ze een rekening. Ze zetten er 25 gulden op. Die boekjes werden vervalst en daarna inden ze het geld bij de banken. Ieder boekje leverde al gauw 5000 gulden op. Het geld ging naar de rekening van Hans van Lelyveld.’

‘Dit is toch niet te geloven,’ zei David. ‘Honderd boekjes, en ze hadden een half miljoen. En dat gaven ze zomaar aan Hans van Lelyveld? zo'n raar verhaal heb ik nog nooit gehoord.’

‘Daar is Van Lelyveld op veroordeeld,’ zei Koen van der Wiel.

Saskia begon te lachen.

‘Dit is toch belachelijk. Jullie dachten toch niet dat mijn vader zulke dingen deed in zijn studententijd? Trouwens, als ik geld van de bank haal, moet ik laten zien wie ik ben.’

‘Dat was toentertijd anders. Je kon je legitimeren met je treinabonnement,’ zei Van der Wiel. ‘De zwendelaffaire was de operatie van één man. Hans van Lelyveld is niet voor niets als enige veroordeeld.’

Hij keek op zijn horloge. ‘We hebben nog drie uur voordat jullie in Ahoy moeten zijn.’

Uit zijn jaszak haalde hij een sleutelbos. ‘Gekregen van Tineke van Lelyveld. Ik heb haar verteld van onze zoektocht. Ze heeft haar volledige medewerking toegezegd. Ook zij wil dat de zaak wordt opgelost. Gaan jullie mee?’