Het leven van Frank Rozelaar

Middag

⁺Gij zijt de Liefde, die niet van hare liefde spreekt. Al uw spreken is de sprekende Liefde zelve en elk uwer woorden een woord van liefde.

*

Zich in uren, dat men het juist heel aangenaam moest hebben, bij voorbeeld op een mooye zomerwandeling door een berglandschap of op een gezelligen winteravond in een vriendenkamer, zoo zwak of lijdend te gevoelen, dat men er lang zoo veel niet aan heeft als ánders wel zoû kunnen, wordt minder erg door de bedenking dat het onvolkomen genoten uur later bij de herleving in gedachte alleen zijn aangename bestanddeelen heeft behouden. Men herinnert zich het mooye of lieve geziene en gehoorde, maar de zwakheid of het lijden daarbij herinnert men zich het minst, namelijk alleen wetend, maar niet gevoelig.

+ *

[p. 214]

Naarmate het herinneren feller geschiedt, begint het meer den aard aan te nemen van een geestelijk vertoeven op de plaats der herinnering.

*

⁺In de eenige wetenschap, waarin ik belang stel, ben ik eigenlijk nog zeer weinig gevorderd. Zoo lijkt mij in sommige oogenblikken het herinneren eene schending van het Tegenwoordige. In andere komt het mij weder als eene goede bezigheid voor. En nu weet ik nog absoluut niet wanneer het dus slecht en wanneer het goed is.

+ *