Het leven van Frank Rozelaar

Middag

Ik was zoo blij, dat ik dit zag, en hoorde de roode en zwarte vanen wapperend tegen elkaar ingaan, al zag ik het zoo flaauw, dat ik het naauwlijks van waayende roode wolken door zwiepende zwarte boomtakken heen gezien, kon onderscheiden.

⁺Want in den laatsten tijd had ik zoo weinig maar gezien: dat langs mijn weg, terwijl ik voortbewoog, de boomen allen stil

+ *

[p. 190]

bleven staan, verder een rij licht zwarte bladerloze boomen daar staan, altijd bijna iets lichtre kimmen bij donkere lucht, en anders haast niet meer.

*

Het komt mij voor dat als ik blij was, ik eigenlijk begreep blij te zijn maar het niet was. Blijheid en geluk even zeer en van elkaâr verscheiden gevoeld als het verhemelte van twee spijzen den smaak proeft en verschillend vindt, - is mij dat werkelijk ooit gebeurd?