Het leven van Frank Rozelaar

aant.Zondag, 14 November 1897, ochtend

⁺In de licht-blauwe lucht
Onder de teêre blanke maan
Hangen de spar-appels stil
In purpre liefde van de zon.

*

⁺De haren van het jongetje kunnen ook glansen met vele stille kleurtjes.

*

In uw aangezicht, o zoete blanke dag, wilde ik zeggen, dat ik het héele kleine zoontje óok zoo gaarne mag. Vooral zijn

+ *

+ *

[p. 90]

haartjes, die daar bij zijn kruintje recht-op staan, als héel vergeten halmpjes, hebben 't mij gedaan.

Van-ochtend was hij schoon. Ik zag zijn klein gezichtje, blank als de maan, waarin als maneglans de groen-blauwe oogjes staan, stil zinken in een kleine mijmerij over dat vreemde verre lichtje van t' opgaand zonnetje, achter de boomenrij.

*

't Is of de zoele zonne-wind, die waait zoo zacht

Als fijne luchtmuziek, hier de gedachte binnen bracht

Of misschien

Het licht der Ziel

Eerst schoon wordt om te zien

Als stemmen van het Hart er zacht door henen klinken.