De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

113

Noordwijk/Zee

11 Octr. '95

Amice,

Je stuk³⁸⁴ is bij Groesbeek. Ik heb het onmiddelijk verzonden. Met name over de zes eerste bladzijden ben ik even verrast als verrukt. Behalve dat ze me zoo zeer sympathiek zijn, vind ik ze bizonder mooi proza. Ik kan me niets anders voorstellen dan dat je licha-

384 L. van Deyssel, Tot een levensleer. Zie noot 368. Op 20 oktober 1895 schreef Verwey aan Frank van der Goes: ‘Karel heeft iets fraais geschreven. Prepareer maar vast je esthetisch verhemelte.’ (Geciteerd naar Maurits Uyldert, Dichterlijke strijdbaarheid, a.w., p. 84). Over de november-aflevering schreef de Mercure de France, januari 1896, p. 143: ‘Le Tweemaandelijksch Tijdschrift (novembre) contient, entre autres bons articles, une exquise nouvelle de M. Marcellus Emants, un fragment par M. Ary Prins, une Critique littéraire de M. Van Deyssel, de beaux vers de MM. de Vooys et Boutens. Enfin M. Berlage donne quelques aperçus de l'architecture moderne, et c'est parfait, car, en dehors des architectes, il semble que personne n'ait un jugement sur les monuments et édifices que nous voyons continuellement surgir autour de nous. Nous allons aux concerts, aux théâtres, etc., et le lendemain nous lisons dans les journaux une critique détaillée des oeuvres entendues; mais qui nous renseigne avec compétence sur les oeuvres architecturales? Espérons que l'exemple donné par M. Berlage sera suivi, car il n'est pas de pays où le meilleur artiste, souvent, se désintéresse des choses de l'architecture.’

[p. 136]

melijke gesteldheid ermee correspondeert.³⁸⁵ Dat ik Boutens wegliet in het lijstje was bij ongeluk. Mijn vraag naar het vers van hem was juist een correctie van die weglating. Ik bedoelde te zeggen: ik vergat daar zooeven Boutens, maar stuur me zijn laatste vers, dan zal ik zien welk het beste is. Zeer gegroet

Albert V.

385 Dat was inderdaad het geval, in een mate zelfs dat het Van Deyssel roekeloos maakte op het punt van eventuele medewerking aan het weekblad De Kroniek, zoals zich laat aflezen uit een brief van P.L. Tak, d.d. 15 oktober 1895: ‘Waarde Thijm, Mijn vriend en uitgever Van Gogh liet mij een paar dagen geleden een briefje lezen dat mij bijzonder veel genoegen deed en doet. Wees verzekerd dat gij, als gij aan de Kroniek wilt meêwerken, niet licht door een redacteur hartelijker kunt welkom geheeten worden dan door mij. Heb ik er na vroegere correspondentie niet meer op aangedrongen - 't was bescheidenheid die het mij verbood, en misschien ook het besef dat ik bij het Tweemaandelijksche nog een belofte heb te vervullen. - En gij gaat schrijven voor “de Kroniek”. Met uw voornemen van medewerking, geloof ik daaruit te mogen afleiden dat gij haar niet onbelangrijk vindt. En dat is al wàt. Voor mij is het een aangenaam werk, vooral door de gestadige aanraking met eenige jongeren. Al word ik zelf een jaartje ouder; ik blijf den omgang met de jongeren zeer waardeeren.’ Het ongelukkige toeval wilde dat Tak op 21 oktober Camille Lemonnier's La Faute de Madame Charvet ter bespreking zond: uitgerekend het boek dat Van Deyssel bespreken zou in de novemberaflevering van het Tweemaandelijksch Tijdschrift! Geen wonder dat Tak niet zonder bitterheid op 25 november 1895 aan Jan Veth zou schrijven: ‘Menschen als Der Kinderen en Thijm die zeer hun ingenomenheid betuigen, vertikken het om te schrijven’, geciteerd naar Walker Thys, De Kroniek van P.L. Tak/Brandpunt van Nederlandse cultuur in de jaren Negentig van de vorige eeuw, Amsterdam/Antwerpen, 1956, p. 75.