De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

[p. 58]

39

Baarn, 17 Decr. 1894.

Amice,

Ik wilde graag ruiling met de Vragen des Tijds aanvragen. Vind je dat goed? Ik wilde het doen door bemiddeling van Biederlack.¹⁶⁷ Hij is redakteur.

Het stukje over schilderkunst heeft Veth goedgekeurd; dus heb ik het maar ter drukkerij gezonden. Mocht je er tegen zijn, dan kan het altijd nog vernietigd.-

Van Coenen¹⁶⁸ iets voor de volgende aflevering. Erens geeft niets, voorloopig geen tijd.¹⁶⁹

t.t.

K. Alb. Thijm.

167 Het maandblad Vragen des tijds, dat te Haarlem verscheen bij H.D. Tjeenk Willink, was toen al in zijn eenentwintigste jaargang, onder redactie van H.J. Biederlack, H. Goeman Borgesius, P. van Geer, J.A. van Gilse, A. Kerdijk, B.H. Pekelharing en J.D. Veegens.aant.

168 Frans Coenen zou echter eerst meewerken aan het Tweemaandelijksch Tijdschrift van november 1896. Zie in dit verband K.F. Proost, Iets over de betrekkingen tussen Frans Coenen en Lodewijk van Deyssel, in De Nieuwe Taalgids, dl. 53 (1960), p. 95-104, en Harry G.M. Prick, Lodewijk van Deyssel en Frans Coenen, in idem, a.w., p. 325-327.

169 Zie noot 122. Op 9 december 1894 had Erens van uit Schaesberg geschreven: ‘Uwe aanbieding voor het Tweem. Tijdschrift (ik ga er mij waarschijnlijk op abonneeren) is zeer verlokkelijk en ik hoop U spoedig het een of ander te kunnen zenden. 't Is zeker de plaats waar ik het liefste in verschijn. Gaarne zal ik ook later het een of ander boek beoordeelen, heb echter daarvoor voorloopig niet den tijd daar ik aan eene vertaling bezig ben.’

[p. 60]

Alphons Diepenbrock omstreeks 1890. Foto: Willem Witsen. ‘Zijn aangezicht met het voorhoofd, had grootheid, wijdheid van schedelbouw en indringende gehouwenheid van gelaatsvakken, die grootheid en doordringendheid van wijsgeerige en gemoedsgedachten, in betrekkelijk kleine vormen samengetrokken, beteekenden. Niets gerekts of gezwollens. Grootheid uitgedrukt in de ware menschenproportiën. Tot in het midden van zijn leven bestond zijn baarddracht uit een zeer grooten, dichten knevel, in lange losse punten, die meest met de uiteinden naar boven gewend waren, eindigende. Deze knevel, die ook gelegenheid gaf tot gebaren-spelen, - wanneer bij een gesprek met tweeën de duim en wijsvinger van rechter of linker hand van het mond-midden af langs de knevel-helft streken om de lange punt om den wijsvinger te winden en dit knevel-uiteinde achter te laten in een harleveenscheschuinte, die zeer beminnelijk was door wat nonchalance in de vormen van het samenzijn te stellen en de leukheid te hebben van een bosje hoofdhaar van een stoeienden knaap; - deze knevel gaf hem, - samen met den bril voor de oogen - het voorkomen van een “fils de familie”, die in iets zoeters en minder straks van het leven was ondergedoken dan is ambtenaars-, koopmans- of krijgsmans-schap, geheel daarin was ondergedoken, - deze knevel hield hem in zijn voorkomen ook verbonden aan zijn eígen familie in 't bizonder, door dat die was de knevel van zijn vader - een superbe type van een Duitschen militairen edelman - waarin zijne moeder - een liefelijke, zeer goed-aardige oud-Amsterdamsche vrouw - wat zachtheid, speelschheid en ongedwongenheid zoude hebben gebracht’. (Lodewijk van Deyssel, ‘Gedenkschriften’, p. 606-607).

[p. 61]

Blad 1 van een brief van Alphons Diepenbrock aan Lodewijk van Deyssel, d.d. 21 december 1894.