De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Arnold Ising jr., 1883-1904

358

Maandag morgen [poststempel 19 Dec. 1904]

Beste Karel

Ik had Mausje in geen 10 dagen gezien als gister zondag middag kwam hij even aan. Toen vertelde hij mij dat hij weer aan U om de brieven had geschreven. En wat hij vertelde van wat hij had geschreven kon ik niet heel goed achter komen. hij draaide een beetje. Dat merkte ik wel. En daarom schrijf ik even. Ik hoop dat je niet aan hem zult storen, en alles zoo lang houdt als U het noodig moogt hebben, ik begrijp zijn haast niet, het is een verveelend ventje. Maar Karel doet nouw net zoo als je zelf het beste vindt en stoor je niet aan Mausje.

Ach Karel wat heb ik van Vrijdag op Zaterdag een nare nacht gehad. Dien nacht heb ik geen oog dicht gedaan, er was iets onnatureliks in mijn slaapkamer, ik hoorde aldoor geruis - scht en er was iets wat mij telkens heel zacht aan raakte, ik dacht mijn lieve Nol is onrustig, ik voel dat hij bij mij is, maar wat is er dat hij zoo onrustig is. Wat komt hij doen, wat wil hij mij vertellen en dan wilde ik weer bidden, en dan was het even stil, als of hij luisterde. Maar ineens sloeg de klok weer en voelde ik heel zacht over mij strelen. Ik stond op want ik hoorde de klok niet meer slaan, en hij stond stil op half 7. toen werdt mij in eens heel duidelijk gezegt Mevrouw van Sorgen sterft. en het was of het heel stil in huis

[p. 339]

[p. 340]

werdt. Ik kon het niet langer in huis uithouden, en ben naar Utrecht gegaan. toen ik op den Plompetorengracht kwam zag ik dat het huis gesloten was. ik bel heel zachtjes aan. de meid deed open. ik vraag is Mevrouw dood, en zij zegt: ja Mevrouw is om half 7 gestorven, met haar volle bewustzijn. Ach beste vriend waarom heb ik dat zonder dat ik er iets van wist de ganschen nacht meegeleefd. Ik denk dat mijn lieve Nol haar af kwam halen, en het mij wilde duidelijk maken, misschien had hij ook wel medeleiden met mij, hij wist wel dat ik daar ook verdriet van zou hebben. zij was zoo lief voor mij, en kon mij zoo trooste, en zij praten zoo heel lief over Nol en dat deed mij zoo goed, waarom moet zoon lief mensch nu ook weer weg, wat zou Nolletje daar ook een verdriet van gehad hebben. Zij had mij nog kort geleden geschreven. Beste vriend ik geloof nu weer sterker als ooit te voren dat onze lieve Nol alles weet. En daarom dank ik U nu nog meer en meer voor al U vriendschap om dat onze lieve Nol het zoo heerelijk zal vinden dat zijn beste vrienden, mij niet vergeten. dus ik dank je voor mijn lieve Nol ook nog dubbel.

je bedroefde Mien.