't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Van drie Brugghelingen.MIjn ziele looft den Heere,
Want hy heeft soo heerlijck ghedaen,
Looft ende prijst hem seere,
Die u in sijn genade heeft ontfaen,
Die u dede sijn woordt verstaen,
Die u leyde op de rechte baen,
Tot den eeuwighen leven aen.
2 Ick socht hem in duysterheden,
Die mijn ziele soo seer bemindt,
Ick en vandt hem tot gheener steden,
Doen ick vleeschelijck was ghesint,
Als ick was des wereldts Vrindt,
Ende volghde de leyders blindt,
Na den wille van 't verloren kindt.
3 Och waer sal ick hem gaen soecken,
Die my soo lief heeft ghehadt?
Ick en vinde hem in gheenen hoecken,
| |
[pagina 299]
| |
Van der Babylonischer Stadt,
Want haer Herders zijn droncken en mat,
Sy verlaten den rechten padt,
End' soecken al des werelts schat.
4 O ghy hooghste herders verheven
Boven alle herders fijn,
Wilt my doch te kennen gheven,
Waer u wellustighe weyden zijn,
O Hemelsche medicijn,
Lavet my met uw' klare wijn,
Plant u liefde recht in 't herte mijn.
5 Tot der Schrift dat ick my keerde,
Seer verblindt was mijn verstandt,
Maer de Gheest Gods die my leerde,
Die leyde my met der handt
Tot in des Vaders landt,
Daer ick Christum den Heere vandt,
Een so lieffelijcken jongelingh playsant.
6 In Esdre vant ick gheschreven,
Hoe dat desen Ionghelingh fijn
Op Syons bergh verheven
Kroonde d 'uytverkoren sijn,
Doen dacht ick: O soet aenschijn,
Mocht ick oock deelachtigh zijn,
Dat goedt der uytverkoren dijn.
7 Soeckt my, ghy sult my vinden,
Wt dese woorden verstont ick dat
Die Godts woordt doen, dat zijn sijn vrinden,
Soo ick las in een ander bladt,
| |
[pagina 300]
| |
Elders stondt van de heylighe Stadt,
Die de Enghel met der maten mat,
Maer dees woorden verstondt ick niet plat.
8 Wat Stadt magh dit doch wesen
Dacht ick menighmael in mijn gemoedt:
Het is Godts ghemeynte ghepresen,
Dit leerde my de gheest Godts goet,
Maer sy is overdeckt met bloedt,
Door het lijden dat men haer doet,
Om 't getuygenis van Christo soet.
Pause.
9 O ghy schoonste onder den wijven,
Hoe staet ghy hier dus mismaeckt?
Waerom wilt men u dus verdrijven,
Daer ghy altijdt na vrde haeckt:
Weten sy niet dat die u genaeckt,
Dat hy den oogh-appel geraeckt,
Van den Heere / die u heeft ghemaeckt?
10 Ick heb, sprack sy de schoone,
Voor de werelt getoont de rechte leer,
Maer de Wachters van Babels Throone
Vonden my en sloeghen my seer,
Nochtans swijgh ick nemmermeer
Te verkondigen den lof end' eer,
Van mijnen Bruydegom Godt ende Heer.
11 O ghy schoonste onder den vrouwen,
Hoedanigh is doch uwen Vrient?
Och! mocht ick hem eens aenschouwen,
Die mijn ziele soo seer bemint!
| |
[pagina 301]
| |
Doen sprack sy: O lieve kindt,
Van den Hemel Hemelsch ghesint,
Een soodanigen is mijnen Vrindt.
12 O ghy schoonste onder den Vrinden,
Die my u liefde hebt ghesont,
Mocht ick u daer buyten vinden,
End' kussen aen uwen mondt,
O Heer, maeckt mijn ziel ghesont,
En verlaet my tot ghener stondt,
Want ick begeer u van 's herten gront.
13 Doen ick hem hadde ghevonden,
Den Heer der geloovighen fijn,
Doen begheerd' ick te wesen ontbonden,
Van alle den valschen schijn,
Al wat menschen leeringhen zijn,
Die schoude ick ghelijk fenijn,
Ende hieldt my aen den rechten wijn.
14 Hoe wonderlijck zijn uwe wercken,
O Heer, almachtighe Godt!
Wilt my in uwer waerheyt stercken,
Wapent my door u gebodt,
Weest my een vaste borght end' slot,
Teghen al der werelt spot,
Want sy achten u kinderen sot.
15 Godts edel volck ghepresen,
Is ter werelt in groot gheween,
Vervolght, ter doodt verwesen,
Ghelijck den verworpen steen,
Mijn leven dat moet worden ghemeen,
| |
[pagina 302]
| |
Met dese lieden een,
Want het is Godts volck en anders gheen.
16 Nu doet na Paulus rade,
Hy doet ons een schoon vermaen,
Dat wy des Heeren ghenade
Niet te vergheefs en souden ontfaen,
Lieve Broeders, en wilt u niet verslaen,
Als u alle menschen versmaen,
Want soo hebben sy altijdt ghedaen.
17 Het moet doch alsoo wesen
Hier op des Wereldts termijn,
Dat de quade worden ghepresen,
Ende Godts kinders vervolght moeten zijn,
Maer, o alle gheloovighen fijn,
Vreest u niet voor druck end' pijn,
Want het sal noch eens beter zijn.
18 Looft den Heer der heyrscharen
Van sijn groote barmhertigheyt,
Godt die quam in 't vleesch hem openbaren,
Dats een groote verholentheyt,
Sijn schaepen heeft hy selve gheweyt,
Soo hy hadde toegheseyt,
Looft den Heer in der eeuwigheydt.
|
|