't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Wat vindtmen nu al blinde lien. | |
[pagina 303]
| |
NA u begheer Maeghdekens siet
Moet ick nu eens gaen dichten,
Neemt doch in danck dit simpel Liedt,
Wt liefden het aen u gheschiedt,
Oft u oft my mocht stichten.
Vreest doch den Heer, van herten seer
Van jonghs op doch te deghen,
Neemt gheen afkeer, van sijne leer,
Maer wilt in deught toenemen meer,
Al strijdt het vleysch daer teghen.
Want die Ionckheydt soo Moses seyt,
Van jonghs op is gheneghen
Tot den quaden, hoort dit bescheyt
Na 's werelts lust en ydelheydt,
Hoe ist met u gheleghen?
Besiet of ghy, al gantsch zijt vry,
O Maeghdekens ghepresen,
Van 's werelts lust en hoverdy,
Iocken, boerten, en spottery,
Beproeft u wel in desen.
Want sulcx siet, behaeght Godt niet
Men vindt het klaer beschreven,
Hierom de lust der jonckheydt vliedt,
Want wie die Schrift te recht insiet,
Mach wel schricken en beven.
Dus jonghe lien, wilt wel toe sien
En neerstigh sorghe draghen,
En ydel reen, na Schrifts bedien
En sal niet te vergheefs gheschien,
| |
[pagina 304]
| |
Och of wy wel toe saghen,
En met voordacht, wel hadden acht
Op ons woorden en wercken,
Waer wy gaen, staen, by daegh en nacht,
Och of ons tijdt soo werdt doorbracht,
Datmen 't mocht sien en mercken.
Op dat die noch in duyster zijn
Daer door mochten opwaken,
Laet u licht alsoo branden fijn
In daet, waerheyt, en niet uyt schijn,
O Ieught wilt hier na haken.
En weest bereyt, als Petrus seyt,
Met een gheest stil en sachte,
Niet met eenen uytwendigh kleyt
Ofte hayrvlechtinghe planteyt,
Daer moetmen hem voor wachten.
Laet ons dit saen, zijn tot vermaen,
En het niet licht gaen achten,
Ghelijck het dickwils wordt ghedaen,
En dencken 't sal soo nau niet staen,
Wilt Syrachs woort betrachten.
Wie kleyne dinghen gaet versmaen,
Soo Syrach gaet verklaren,
Die valt allenghskens van die baen,
Laet ons dit wel na dencken saen
Dat wy niet in 't beswaren
Komen al in der eeuwigheydt
In 't vyer dat daer sal branden,
Och daermen altijdt huylt en schreyt,
| |
[pagina 305]
| |
En nimmermeer troost en verbeyt,
Noch geen hoop is voor handen.
Och mochtmen dan met duysent jaer
Bevrijdt zijn van het lijden,
Te gaen op hekel-tanden swaer,
En gloeyende pansiers 'tis waer,
Om daer na te verblijden.
Maer sulcx magh dan niet geschien,
Ons tijdt is dan verscheenen,
Hierom, o Ieught, wilt wel toesien
Wat Godt verbiet wilt neerstigh vlien,
Dan baet suchten noch weenen.
Maer wie hier schreyt, soo die Schrift seyt,
Sal hier namaels verblijden,
In grooter vreught en heerlijckheydt,
Dus Ieught hier neerstigh om arbeydt,
Wilt doch vromelijck strijden.
Dat ghy in vreught, ende gheneught
Meught eeuwigh triumpheren,
Dus lieve Ieught, schickt u tot deught,
Dat ghy dit rijck be-erven meught,
Men magh 't doch niet ontbeeren.
Want soo wy 't nu versuymen hier
Om 't vleysch lusten te boeten,
Salmen 't namaels met groot ghetier,
In een onuytblusschelijck vyer
Eeuwigh beklaghen moeten.
O Ieught waer ghy gaet, staet of sit,
Houdt dit in u gedachten,
| |
[pagina 306]
| |
Op dat ghy wandelt onbesmit,
Want dat wy recht betrachten dit
'Twaer wonder dat wy lachten,
Vreesen en beven machmen wel,
Alsment recht gaet deurgronden,
Den schrickelijcken tooren fel,
Die den ghenen voorkomen sel,
Die niet reyn werdt bevonden.
Dus houdt goe wacht, dagh ende nacht,
Wilt u gansch bereydt maecken,
Wandelt voorsichtigh wel bedacht,
En bidt den Heer hier toe om kracht,
't Zijn noottelijcke saecken.
Hiermede eynde ick mijn Liedt,
Wilt het ten besten keeren,
Wt liefden ist aen u geschiet,
Ick kond' het qualijck laten siet,
Door u groote begheeren.
|
|