't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Waer mach sy zijn, de liefste mijn.MYn Godt waer sal ick henen gaen;
Wilt my op uwe wegen stueren,
De vyandt komt nacht en dagh om my staen
End' wilt mijn ziele verscheuren,
O Heer laet my uwen gheest ontfaen
Soo blijf ick op uwe weghen staen,
Dat ick uyt het boec des levens niet worde gedaen.
2 Doen ick noch in Egypten sat vast,
Den ruymen padt ginck ick treden,
Doen was ick ghesien end' een weert gast,
Van de werelt was ick doen in vreden,
Doen was ick vast in 's Duyvels strick,
| |
[pagina 296]
| |
Mijn leven was afgrijsselijck,
Den duyvel diend' ick seer vlijtelijck.
3 Doen ick my tot den Heer begaf,
End' my van der werelt ginck keeren.
End' liet my helpen uyt dat boos gheslacht,
End' versaeckte Antechrists leeren,
Doen werdt ick begeckt, end' seer versmaet,
Om dat ick verachte Babels raet.
De gerechtige worden altijdt gehaet.
4 Alsmen oock leest van Abel fijn,
Sacharias, wilt het niet vergheten,
Daniel worde met valsche schijn
In den kuyl der Leeuwen gesmeten,
So hebben sy de Propheten gedaen,
En Christo selve wilt dit verstaen,
De Apostelen zijn niet vry gegaen.
5 Veel liever kies ick onghemack,
Al met Godts kinderen te lijden,
Dan ick van Pharao ontfangh sijn schat,
Om een kleyne tijdt met hem te verblijden,
Pharaos rijck is tijdelijck,
Christus rijck duert eeuwelijck,
Hy ontfanght sijn kinders seer blijdelijck.
6 In de werelt werdt ghy versmaet,
Wilt u daer inne verblijden,
Want Christus die werdt oock gehaet,
Om ons daer door te bevrijden,
Hy heeft dat handt-schrift wech gedaen,
'Twelck de vyandt hadde ontfaen.
| |
[pagina 297]
| |
Wildy ghy meught in 't leven gaen.
7 Als ghy door 't vyer werdt ondersocht,
Den smallen padt begint te treden,
Verbreyt als dan des Heeren lof,
Blijft vaste op sijn reden,
Ist saeck dat ghy volstandigh zijt,
Sijn woort al voor de menschen belijdt,
Hy gheeft u de kroon seer blijdelijck:
8 Komt hier mijn Bruyt ontfanght u kroon,
Een hals bandt root van goude,
Treckt aen dat kleet seer wit en schoon,
V Iaren sullen niet verouden,
Door den doodt zijt ghy in 't leven gegaen,
De tranen worden van u ooghen gedaen,
V en sal gheen leet meer komen aen.
9 Nu staet ghy Syon seer wit end' schoon.
De kroon is u gegeven,
Den naem mijns Godts en des nieu Ierusalem
Heb ick op u gheschreven,
Ghy waert mismaeckt end' seer ontdaen,
Nu hebt ghy het blinckende kleet ontfaen,
End' zijt tot mijner rusten in gegaen.
10 Dan sullen de Godtloose sien,
End' uwe heerlijckheyt aenschouwen,
Dit zijn sy, waer sullen wy vlien?
Wiens leven dat wy hebben ghehouwen,
Voor sotterny ende geckheyt,
Wy meynden dat sy waren verleyt,
Maer nu leven sy in der eeuwigheyt.
| |
[pagina 298]
| |
11 Die ons dit Liedeken heeft ghestelt,
Ter eeren Godes ghesonghen,
Van den ouden Adam was hy ghequelt,
Daer toe soo seere ghedronghen,
Bidt Godt dat de liefde in hem ontfenght,
Dat hy hem met Babel niet en vermenght,
Soo mach hy med' komen in 's Hemels tent.
|
|