't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Wt dieper noodt schrey ick tot dy, Heer Godt verhoort mijn roepen.ICk roep' tot u uyt dieper noot,
O Heer wilt my verhooren,
Siet doch eens aen, dit lijden groot
Van uwe uytverkooren,
| |
[pagina 271]
| |
Die als slacht schaepkens worden geleydt
Ter doodt, ghelijck als David seydt:
Tot ons, o Heer, neyght u ooren.
Al die van zijn boosheyt aflaet,
Die moet haren roof wesen,
En die niet meer tot Babel gaet
Fy roept de werelt over desen,
Maer die boosheydt en overspel doet,
En die vergieten 't onschuldigh bloedt,
Die woonen over al sonder vreesen.
Komen wy Oost, Suyd ofte West,
Wy sien u Bruydt moet swerven,
De voghelkens hebben haren nest,
Maer haer stootmen uyt haer erven,
Ter poorten uyt met grooter schandt,
Met Abraham in vreemde landt,
Haer Vaders landt moeten sy derven.
O God ontmaeckt ons u erfdeel niet,
Wy en begheeren hier schat noch ghelde,
Wy gaen, als oft ghy ons verliet,
Ter stadt uyt, op den velde,
O Heer ons niet altemael verstoot,
Want tranen sijn daghelijcx onse broodt,
En vreughde ghebeurt ons selde.
Pijne voor vreught gheeft ghy, o Heer,
Droefheydt voor blijdschap meeste,
Verslaghen herten sijn u begheer,
En oock ghebroken van gheeste,
Want ghy kastijtse die ghy wilt ontfaen,
| |
[pagina 272]
| |
Als 't gout in 't vyer, soo wy verstaen,
Dus moet dit nu zijn ons feeste.
Hier in verblijden wy ons weer,
Dat ons droefheyt sal verkeeren
In vreught ende blijdtschap, na Christus leer,
Is God met ons, wie magh ons deeren?
Die niet en spaerde sijn eenighen Soon,
Maer liet hem voor onse sonden doon,
Wie mag ons van hem weeren?
Pause.
Een kleyne tijdt hebben sy noch,
Die ons hier branden en drincken,
Eylaes dan sullen sy roepen, och!
Wat mochten wy bedincken,
Wy hebben Godts uytverkoren begeckt,
Hierom, o berghen, ons doch bedeckt
Voor Godt, oft hy sal ons krincken:
In steenrootsen en holen meed
Sullen sy vluchten van vreesen,
Voor Godts verschrickelijck oordeel wreet,
Bewijsen groot leet-wesen,
Maer lacy, 'tsal dan zijn al te laet,
Hierom doet goet en laet het quaedt,
Soeckt vreed', ende staet na desen.
Neemt waer, o mensch, 'tis nu de uer,
Van sonden op te breken,
Het valt u swaer, o creatuer,
Teghen 'tprickel te steken,
Wilt doch verbeyden den Ooghste goet,
| |
[pagina 273]
| |
En stort niet meer onschuldigh bloedt,
'Trecht hoort Godt toe, hy sal 't wreken.
Reynight u handen, O Rechters ghy
Van 't bloed des Lams, en doet boete,
Verlaet den roof, dat bidden wy,
Niet om ons, want wy lijden moeten,
Maer om dat ghy onse daghen verkort,
En onse bloedt als water uytstort,
Naeckt u een oordeel onsoete.
Ia lieve mensch, wie zijt ghy doch?
Dat ghy u teghen Godt dorst setten,
V sal veel tijdts ghebreken noch,
Als ghy ons meynt te verpletten,
Ons zielen zijn in de handen Godts,
Haer sal niet roeren de pijne des doodts,
Oock hongher, dorst, kout noch hetten.
Kondy ons trecken uyt sijn handt,
Hy is van allen den stercken,
Ghy meught ons vanghen, ter werelt schant,
Maer niet om dievery, noch quaey wercken,
Denckt wie Godts uytverkoren aentast,
Dat hy sijn oogh-appel raeckt, hier op past,
Heer doet haer ooghen op dat sy 't mercken.
Schelt doch (O Heer) haer boosheyt quijt,
Sy weten niet wat sy doene,
Maeckt ons slechts sterck in desen strijdt,
Dat wy ontfanghen de kroone,
Al breken sy dan onse aerden vat,
Als ghy ons ziele dat schoone schat,
| |
[pagina 274]
| |
Behoudt in uws Vaders throone.
|
|