't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijQUelt u daer met niet, soo ghy in dit leven,
Tgheluck der Godloosen moet schouwen aen,
Den corten voorspoet die hen God wil gheven
Misgunt hen niet, want sy seer haest vergaen,
Sy moeten als dat hoy op 't velt verdwijnen,
End' oock ghelijck dat gras verdorren saen.
2 Vertrout Godt, laet u goede wercken schijnen,
Ghy sult dat Aerdtrijck besitten hier naer,
End' ghebruycken met vreuchden vry van pijnen.
In Godt sal u blijschap wesen eerbaer,
Hy sal u al uwes herten begheeren
Laten volghen na sijn belofte klaer.
3 Werpt de sorgh op God, wilt die van u weren,
Vertrouwt op hem, ende hy sal seer snel
Wtrechten u saken, end' u gheneren.
V Vromigheyt sal hy cond' maken wel,
End' openbaren uwe deught ghepresen,
Ghelijck den middagh, die klaer is end' hel.
4 Laet God doen, wacht op hem, wilt stille wesen,
Zijt onbeswaert, vergramt u, noch sorght niet,
Als de schalcken door spoet zijn hoogh gheresen.
| |
[pagina 23]
| |
Doet u sulcx wee, laet varen sulck verdriet:
Verbindt u niet tot boosdoen, wat sy kallen,
Dat ghy haren wil niet doet, wel toesiet.
5 Want een tempeest sal snel over hen vallen.
Maer die vastelijck verwachten den Heer,
Die sullen erven 't Aertrijck met hen allen,
De boose sullen vergaen met oneer,
Soo dat als haer stadt gesocht werdt na desen,
Daer van en sal ghevonden zijn niet meer.
j. Pause.
6 De vrome sullen een landt uytghelesen
Erven, end' niemandt benouwen aldaer,
Sy werden verheught, verquickt, ja ghenesen.
De boose soecken, het is openbaer,
Den vromen met anghst, end' noot te beladen,
End' bijten de tanden t'samen eenpaer.
7 Middeler tijdt, soo bespot Godt de quaden:
Want hy seer klaerlijck siet ende verstaet:
Dat de stondt komt sijns vals end' sijner schaden.
Sy trecken haer sweerden seer obstinaet,
Ende spannen boghen sonder vertsaghen,
Om den vromen te schieten daer hy gaet.
8 Maer haer eygen sweert sal hen swaerlijc plagen
Want haer hert sal daermede zijn doorwont,
Haer boghen werden tot stucken gheslaghen.
Dat kleyn goet des vromen is 't aller stondt,
Duysentmael beter dan 't goedt overvloedigh,
Des boosen is, die groot is in den gront.
9 De stercte des boosen mensches hoogmoedigh,
| |
[pagina 24]
| |
Werdt gebroken: Maer Godt door sijne kracht,
Sal zijn der vromer onderhoudingh' goedigh:
De Heere neemt altijdt Vaderlijck acht,
Op der vromen leven die hem behagen,
Haer erfgoet blijft eeuwigh dagh ende nacht.
10 Sy werden niet beschaemt tot geenen dagen,
In dieren tijt: Maer sy werden gevoet
Met broot, als de ander van honger klaghen:
Maer de boose vergaen gantsch in kleynmoet,
Die Godt niet lieven, verdwijnen end' falen,
Ghelijck de roock, end' als de haghel doet.
ij. Pause.
11 Haer handt ontleent stedes sonder betalen,
Maer de vromen hebben genoegh altijt,
Om in liefden den naesten te onthalen.
Godt maeckt zijn gesegende seer verblijdt,
Hy sal hem een vruchtbaer aertrijck bereyden,
Maer de vervloeckte hy te gronde smijt.
12 Den vromen sal hy in sijnen wegh leyden,
End' in sijnen padt die engh is end' smal,
Sal hy hen zijn jonst rijckelijck uytbreyden.
Doch soo hy onversiens komt tot den val,
Hy sal dan niet tot stucken zijn geslagen,
Want Godts handt hem wel onderhouden sal.
13 Ick was eens jongh, en ben nu out van dagen
Doch ick sach den vromen verlaten noyt,
Noch sijn kind'ren bedelen ofte klaghen,
Maer hy deelt uyt den armen seer bereyt,
Ende leende: Dies sal zijn zaet verkoren
| |
[pagina 25]
| |
Gheseghent zijn, waer dat het zy verstroyt.
14 Vliet dan dat quaet, 'tgoede hebt altijt voren,
Soo sult ghy blijven in der eeuwigheyt,
Door Godts goetheyt: hy laet doch niet verloren
De goede: Want hy lieft de vromigheydt,
Hy bewaert die, sy sullen oock steedts blijven,
Hy verderft die doen ongerechtigheyt.
iij. Pause.
15 De vrome sullen groote vreucht bedrijven,
En besitten d'Aerde met hare vrucht,
Sy sullen met haer Wooningh vast beklijven.
Der vromen mondt leert niet dan eer en tucht,
Sijn tonge sal niet dan wijsheyt verkonden,
En dat goet is en van een goedt gerucht.
16 Want Godts Wet is in zijn herte bevonden,
Daerom sal niet struyckelen sijnen voet,
Waer dat hy oock gaet tot eenigen stonden.
'Tis wel waer dat de boose met hooghmoet
Den vromen bespiet, en soeckt te doen sterven:
Hy loert op hem ghelijck een wolf verwoet.
17 Maer God sal hem sulcx niet laten verwerven
Dat hy den vromen benauwe met kracht,
Noch dat hy hem met schijn des rechts verderve
Dies wacht op Godt, en wandelt met aendacht.
In zijn Wet: hy sal u in 't goedt landt stellen,
Ghy sult sien vergaen de boose vol pracht.
18 Ick sagh dat de boose met zijn gesellen
Seer was gevreest, ick sagh hem hoogh opgaen,
Als een Laurier vol tacken niet om tellen.
| |
[pagina 26]
| |
Maer komende daer ick hem voor sach staen,
Soo en was hy daer gantsch niet meer te vinden,
Maer hy en sijn plaets waren gantsch vergaen.
19 Wacht u voor schade, wilt u onderwinden
Wel te doen, want die hebben tot loon reyn,
Rust en stilheydt, als des Heeren beminden.
Maer de boosdaders sullen groot en kleyn
Vergaen, dat sal haer betalinghe wesen,
Met haren nacomers alle ghemeyn.
20 Onse Godt is de saligheydt ghepresen
Der vromen, die oock altijdt wesen sal
Haer sterckt, als 't kruys groot sal zijn opgeresen,
Hy sal hen verlossen in sulcken val,
Verlossende sal hy die oock ghenesen:
Want op hem hebben sy betrouwet al.
|
|