't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNAe dat ick langhen tijdt hebbe verwacht,
De wille Godts in mijn ellent,
Soo heeft hy hem tot my ghewent,
End' heeft verhoort in den noot mijne klacht:
Wt den slijck seer onreyne,
En een afgront niet kleyne,
Met kracht hy my uyttoogh,
Hy heeft mijn voeten vast,
Tot sijn weghen ghepast,
Op een steenrotz seer hoogh.
2 In mijnen mondt heeft hy een Lof-sangh soet,
| |
[pagina 27]
| |
Ghegheven, dies werdt hy ghe-eert,
Daer door dat volck sal zijn gheleert,
Om den Heer te verwachten met langhmoet.
Wel saligh sal hy wesen,
Die hoopt op Godt ghepresen,
End' op hem vast blijft staen,
Latende hen die stout,
Lieghen seer menighfout,
Die haest sullen vergaen.
3 Heer Godt, uwe wercken zijn wonderlijck,
Ghy denckt op ons Heer goedertier,
Soo dat niemandt in 't leven hier,
Uwe gaven kan melden sonderlijck,
Soud' ick die al t'saem loven,
't Ghetal gaet my te boven,
Slacht-offer nu voortaen,
Laet ick, 't welck ghy niet wilt:
Maer ghy hebt Heere milt,
D' oore my op ghedaen.
4 Schult-offer hebt ghy van my begeert niet,
Voor de sonde: Dan sprack ick vry:
Siet hier ben ick, daer staet van my,
Gheschreven in u Wet-boeck, soo elck siet.
Dat ick uwen wil hilligh,
Volbrenghen sal ghewilligh,
Sulcks doe ick oock mijn Godt,
Al u voornemen goedt,
Draegh ick in mijn ghemoet,
En houd' oock u ghebodt.
| |
[pagina 28]
| |
Pause.
5 Ick wil verconden u gerechtheyt klaer,
In der Ghemeynten overluyt:
Ghy weet uyt wat hert dat sulcx spruyt.
Ick heb uwe daden gheroemt eenpaer,
Van u waerheyt stantvastigh,
En van u hulpe krachtigh.
Spreeck ick tot groot en kleyn.
Ick prijs Heer u goedtheyt,
End' u getrouwigheyt,
Midden in u gemeyn.
6 Uwe goedtheyt sult ghy, Heer, nemmermeer
Van my weeren tot gener tijt:
Maer my bystaen in desen strijdt:
End' altijdt bewaren tot uwer eer:
'Tkruys wil my overvallen,
Ende mijn sonden allen,
'Tghesichte my ontwijckt:
Ick heb meer lijdens stijf,
Dan hayren aen mijn lijf,
'Therte my gantsch beswijckt.
7 O Godt verlost my nu genadelijck,
Comt my te hulp, o Heer, seer haest:
Laet doch beschaemt zijn en verbaest,
Al die mijn doodt soecken ghestadelijck.
Datse schande be-erven,
Die my willen bederven,
En my bespotten coen:
Hen toecome met kracht,
| |
[pagina 29]
| |
Datse hadden bedacht
My listlijck aen te doen.
8 Maer in u zijn zy verheught end' verblijdt,
Die met noodt zijnde seer benout,
Op u alleen hebben betrout,
Datse segghen: Godt zy gebenedijt.
Arm ben ick end' ellendigh,
Maer mijn Godt seer bestendigh,
Sorght voor my nu voortaen.
Ghy helpt my door u kracht,
Ghy hebt oock op my acht,
Wilt my altijdt bystaen.
|
|