Twelck alzoo gepremitteert, is kennelijck ende notoir dat in dese landen die vrije exercitie van sooveel verscheiden soorten van mennonisten, joden, martinisten ende andere leeraers openbaerlijck toegelaten zijnde, alleen die roomsche religie om egeen andere oorsaecken eenichsins can gesustineert worden te souden sijn verboden, dan overmidts onder 't pretext van dien (soo 't placcaet selffs medebrengt) gedurende d'oorloge gevreest scheen te mogen worden correspondentie ende communicatie met vianden, ende dienvolgens seditie ende oproer.
Dan alzoo met het ingaen van bestant alle voorgaende opene vianden, hoedanich die souden mogen sijn, egeen wtgesondert, voor vrienden overal gehouden worden, ende midtsdien egeen seditie wtte correspondentie mette vianden (die'r daer niet en sijn) staet te vreesen, soo is 't dat d'oorsaecke, redene ende fundament van 't pretense placcaet cesserende, 't placcaet selffs niet en kan verstaen worden alsnu plaets te hebben.
Want doordien alle voorgaende opene vianden ('t gaen, comen ende communiceren vrij toegelaten zijnde) voor vrienden gehouden worden, soo is't, dat tenminsten, iae voorall, sonder eenige vervolghinge (dwelck is een specie van vijantschap) voor vrienden gehouden moeten worden, soowel die oude ende getrouwe burgeren der roomsche religie als van andere gesintheden, overmidts sij niet minder als andere die lasten ende schattinge helpen draegen.
Ende dat altijt met behoorlijcke gehoorsaemheit ende getrouwicheit ende sonder eenige wettelijcke oorsaecke van vreese van 't minste peryckel van oproer deser stede, in welcke die burgers met vrientschap in 't voorstaen van de vrijheyt der religie ende conscientie well ende eendrachtelijck sijn accorderende.
Hierbij gevoecht, dat die schouts eysch directelijck streckt tot vervolginge, benautheit, hatige ende wreede dwang der conscientie, derwelcker prijselijcke vrijheit ende exercitie zoowel van de roomsche als doenmael genoemde evangelische religie, binnen deser steede Hoorn niet alleen bij solemnele proclamatie in den jaere 1572 vanwegen Sijn Ex. cie de prince van Orangie openbaerlijck is vercundicht, maer is oock soo voor als nae, nietjegenstaende placcaten ter contrarie, loffelijck met goede eendracht ende wtwerckende liefde der burgeren altijt ende oock in de scherpe tijden van den duc d'Alva voorgestaen, gelijck oock tot loff deser stede bij diversche historiescrivers eerlijck ende heerlijck wordt verhaelt, ende d'eysscher selver, als daerdoor alleen genoten hebbende sijn vaderlijcke erve, daervan noch tegenwoordich gauderende is.
Midts welcke de gedaechde concludeert tot absolutie, ende dat den officier verclaert zall worden tot sijn eysch nyet ontfanckelijck.
(A.R.A., Hof 5213).
Auteursrechtelijk beschermd