Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Als 't begint.TRib'lacy en verdriet,
O Ziel wat moet gy lijden
Sal 't lange duiren // o Godt dit swaer ellendt?
Gantsch anders niet
Dan een gestadig strijden
Is mijn leven all' uyren // waer dat ick ben gewent
Sugten ende truiren // dat is my veeltijts ontrent
Laeft my met u genade // eer ick verdwijn als riet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
2. Als ick dijn woordt
Gedenck, Vader gepresen,
Met dijn geboden, ende gerechtigheyt,
| |
[pagina 228]
| |
My komt aen-boort
Kleynmoedigheyt geresen,
Want na u welbehagen en ben ick niet gereet
Al mijn gerechtigheden zijn als een onreyn kleet
O Godt, voor uwe oogen, ben ick swacker dan riet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
3. In mijn gemoedt,
Neem ick wel neerstigh vooren,
Vyerigh u Gebo'on te houden wel gerust,
Maer Vleesch en bloedt
Dat komt my weder stooren,
Door strijden, ende vechten, het tegen den geest lust;
Als 't Hert na een fonteyne, mijn Siel, Godt na u durst,
Van u gekroont te wesen, waer 't baren eens geschiet
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
4. De geest wil voort
Na Ierus'lem met lusten,
Die Stadt vol goeden innemen tot erfdeel;
'T vleesch maeckt discoort,
En brengt my swaer onrusten,
Met recht mach ick wel roepen tot u met luyder keel
Heere vol genaden, bergt u aenschijn niet geheel,
Neygt u oor tot mijn roepen, u swacke knecht ansiet
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
5. Met mijnen mondt
En kan ick niet belijden,
'T geen in dees tijden, mijn Siele wedervaert;
Met loosen vondt
Komt Satan my bestrijden,
Recht of gy my, O Heer, geen helper meer en waert
Soo listig is de leere 's duyvels ons wederpaert
Om mijn Siel te verslinden, grimt hy met neerstigen vliet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
| |
[pagina 229]
| |
j. Pause.
6. Ick roep om troost,
O Godt, met droeven sange,
Siet doch eens neder op dijnen knecht beswaert
Want ongeglooft
Is mijnen Geest soo bange,
Verhoort mijn smeecken, dat door de wolcken vaert
U geest tot een vertrooster in my doch openbaert
Want uit bedrukter ziele sing ik dit droevigh liet
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
7. Dickmael ick meen,
Als dat ick ben verlaten
Van uwen Geest, O Vader, hoort mijn belijdt
Ich ga alleen,
Als Weesken mijner straten,
Bevrucht met angste, benout op sulcken tijdt,
Heer haest u my te helpen, eer my de slang verbijt
Als een schaep by der heyden, heeft my de Leeuw bespiet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
8. Als een die bloot,
Staet tusschen duysent sweerden,
Van rontsom bezet, van zijn vyanden hant,
Sie ick de doot;
Want 'k weet geen troost op eerden
Soo gy Heer van weerden, my doet geen onderstant.
Wilt door u kragt bewaren, my (tot u Rijck playsant)
Voor al des Satans pijlen, die hy soo vyerich schiet
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
9. De sond', O Godt,
En wilt doch niet gedencken,
Van my bedreven in mijn jonge jeught,
Weest my een slot,
Bewaert mijn ziel voor krencken,
Om u Naems wille maekt doch mijn Geest verheugt,
O Vader, wilt verkeeren, al mijnen druck in vreught.
| |
[pagina 230]
| |
Op dat ick, Heer, mach schuylen onder u vleugels, siet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
10. O Heer vermaert,
Straft my niet in u tooren,
Kastijdt my doch niet in uwen grammen moedt;
Uyt Adams aert
Ben ick in sond geboren,
Boos van natuyren, 't welck my nu truyren doet
Wilt my doch stuyren, en wijsen mijnen voet
Dat hy van dijne paden, tot quaden niet en vliet
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
ij Pause.
11. U zijn bekent
Al mijn gangen en wegen,
Mijn eten, drincken, sitten, liggen en gaen,
'T gedacht inwent
Dat's u bekent te degen,
Al sit gy hoogh in 't dencken, 't neder schout gy wel aen,
Wie sal voor dijn gerechte in 't oordeel blijven staen,
Die met vyer vlammig' oogen, hert en nieren doorsiet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
12. Voor dijnen Geest
Weet niet waer vlien van sorgen,
Want boven, beneden, zijt gy al om eenpaer,
Spreeck ick, 't duyster foreest
Dat sal my wel verborgen,
De nacht die licht als de Son voor uwe oogen klaer,
Wonderlijck zijn u wercken, dat kent mijn ziel voorwaer,
Gy weet verborgen dingen, eer dat sy zijn geschiet,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
13. Ontsondigt my
Met ysop, Heere des vreden,
Wascht my van sonden, sneeu-wit also men leest,
Ick roep tot dy
| |
[pagina 231]
| |
Met sucht, gesmeek en beden,
Schept in my een reyn herte, en eenen nieuwen Geest,
Op dat ick vroom mach strijden tegen den Draek en 't Beest,
Dat ick ontfang de Kroone, die my u roeping' biedt,
Troost gy my niet // soo blijve ick in 't verdriet.
14. O! Heer, verhoort
Mijn smeken ende klagen,
U moet geschieden, prijs, sterckheyt en gebodt
Mijn ziel gy antwoordt:
O Ziel weest niet verslagen,
Want ick sal by u wesen, u Vader ende Godt:
Maer blijft in mijner liefden, dit is het regte slot
Wilt u altijt verneren 'k sal u verheffen, siet,
Doet gy dat niet // soo koomt gy in 't verdriet.
15. Lof Prince bly,
Die my troost hebt gegeven,
Lof Godt verheven, die my sterckt in den strijdt
Lof Heer, die my
Bracht van de doodt in 't leven,
Lof die steets van te sneven, my sondaer hebt bevrijdt,
Lof-sang met beven, gy Vader, weerdig zijt,
Lof Vader ende Sone, met uwen Geest altijt,
Wat my geschiet // troost my in mijn verdriet.
|
|