Lusthof des gemoets

[TEr eeren van Godts hooge Naem]

Op de wijse: Wilt gy wesen een Oorloghs man.

TEr eeren van Godts hooge Naem,
Om zijnen lof te doen verstercken
Wil ick singen van sijn hoog' faem,
En van sijn groote wonder-wercken.
2. Groote dingen heeft hy bereyt
Die niet en zijn om te grondeeren,
En veel diversche wonderlijckheyt,
Die geen Mensche en kan sommeeren.
3. 't En is niet in der Menschen macht
Om uyt te spreken met der keele,
Noch oock te vol loven Godts kracht,
Sijn wonder-daden sijn te veele.
4. Sijn heyl'ge Name wordt vertelt,
Wonderbaerlijcken raedt behendigh,
Een vreden Vorst, een stercke Heldt,
Eeuwigh Vader, Koninck on-endigh.
5. Door zijn Wijsheyt, Woort ende Geest
Heeft hy t' zijnder eeren geschapen
Veel duysent Eng'len in 's Hemels Feest,
Geesten der schoonheydt tot zijn Knapen.
6. All' knien moet voor hem buygen gaen,
Want hy is 't Hooft der Vorstendomen,
't Moet hem alles ten dienste staen,
Geesten, winden en water-stromen.
7. Den machtigen hogen Hemel rondt,
En 't klare Firmamentsche wesen
Doen van zijn mogentheden kondt,

[p. 219]

 

Dat elck Godts kracht kenne door desen.

 

8. d' Walvisch en Leviathan fel:

 

Met Ceders en Bergen verheven,

 

Als Thabor, Hermon, en Carmel,

 

Godts machtigheyt te kennen geven.

 

9. De Son met eenen klaren glans,

 

En de Mane met haren lichte,

 

Loopen snel om de werelt gants,

 

Een groote Godt is 't diese stichte.

 

Pause.

 

10. An den Hemel, die heerlijck staet,

 

Met eenen ordonnantie goede,

 

Zijn de Sterrens 's nachts als cieraet,

 

Ende sy waken haer niet moede.

 

11. Uyt den Schever-steen water spruyt,

 

Ende Fonteynen uyt Steen spleten,

 

Vyer brengtmen van die Aerde uyt

 

Daer Spijs' op wast, goedt om te eten.

 

12. Uyt d' aerde wassen door Godts Woordt,

 

Wel-rieckende Kruyden ydoone,

 

Wy sien des Somers komen voort

 

Diversche fraye Bloemen schoone.

 

13. 's Winters-tijden, gelijck voormael,

 

Sien wy veel wonderen met allen,

 

't Water verandert als Kristal:

 

Seer witte Sneeuw siet men oock vallen.

 

14. Door Godts woordt valt den Hagel kout,

 

Ende Blixem ten selven stonden,

 

Den Donder verschrickt d' Aerde stout,

 

Kasteien, Bergen en Afgronden.

 

15. Sijn Woordt beset de Zee met Zandt,

 

Op dat 't Water 't Landt niet en deere,

 

Daer sijn Eylanden in geplant:

 

Al de Wereldt vreese dien Heere.

 

16. Al 't geweldt is in sijn bedwanck,

 

Wat hy doet dat mach niemandt keren,

 

Sijn ordonnantie heeft al voortganck,

[p. 220]

 

Sijn raedtslagen zijn niet om leren.

 

17. Al wat wy sien heeft hy gewracht,

 

En is t' samen in sijn vermogen,

 

De dood' hy levend maken mach:

 

O vrienden, wilt sijn Naem verhogen.

 

18. Dit is gesongen by consent

 

Al van den Raedt, in 't Rijck des Vreden,

 

Ter eer dien Koninck excellent,

 

Hem zy Lof, prijs in Eeuwigheden.

K.V.M.