Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
Auteursrechtvrij
[pagina 173]
| |
Op de wijse: Daer was een Herder wys vermaert.O Heere ick moet klagen u,
Mijn Vleesch quaet om bedwingen,
Hoe dat het my gaet plagen nu,
Dus wilt doch sonderlingen,
O Heere Gy // wercken in my
Dat willen en 't volbringen.
2. Want ick dickmael na u bevel
Pooge met neerstigheden,
Den engen wegh te lopen snel,
Al leyt hy seer beneden:
Maer mijn vleys quaet // sulcks wederstaet,
't Is hem te nau om treden.
3. In my bevind' ick wel den wil,
Heer, om 't goe te bestuyren;
Maer o lacy! door 's vleys verschil,
Soo kan ick 't niet volvuyren,
Maer dat ick niet // wil, dat geschiet,
Sulcks doet my dickmael truyren.
4. Want lieve Heer, als ick dan voort
Gedenck dijn Heyligh wesen,
En overpeynse in dijn woort,
Hoe dat gelijck in desen
Sullen sijn wy // volmaekt als gy,
En Heyligh soo wy lesen.
5. Soo vind' ick my, O Heere soet,
Bedroeft tot deser tijden,
Der Hellen anghst mijn gemoet
Benouwen t' allen zijden
O Heer! wat raet? sonder u baet
Koom ick in noodt en lijden.
6. Want my dunckt dickmael dat ick bloot
Van u, Heer, zy verlaten,
Door dien ick ken mijn traegheydt groot,
Koomt mijn swackheydt te baten;
| |
[pagina 174]
| |
Bekoringh siet // laet ons doch niet
Lijden boven de maten.
7. O lieve Heere, gaeft gy dat
Ick mijn gemoet waer Heere,
Hoe ras won ick den engen padt
Doordringen na u leere:
Op aerden niet // en ware yet
Dat my soud' doen omkeren.
Pause.
8. Maer och! wat is daer al te doen,
Ick kan 't my niet versinnen,
Als ick my tot deught meyn te spoen,
En 't vleesch te overwinnen,
Ia pooge ras // op 't selve pas,
Den loop soo te beginnen.
9. Ia ben dan dick soo wel gemoet,
Om u soo met verlangen
Te dienen, maer laes! onverhoet
Gaet 't vleesch sijn oude gangen;
Te recht ick ken // als dat ick ben
Met een snood vleys behangen.
10. Maer vleesch, of ick na u aptijt
Al leefde deser uiren?
Hoe droeviglijck na desen tijt
Sou ick 't moeten besuiren?
Heer my behoet // wilt doch ons voet
Na u behagen stuyren.
11. Och! of doch ick ellendig mensch,
Van dit vleesch waer ontbonden,
En u van herten ('t waer mijn wensch)
Diende met blijden monde;
Maer nu, lacy // soo voel ick my
Vol gebreeken en sonden.
12. In mijn ellendigheyt altoost,
Waer ick lange vergangen,
Waer u woort niet geweest mijn troost
Dat gy noch wilt ontfangen,
| |
[pagina 175]
| |
Die komt tot dy // en belast zy
Beladen en behangen.
13. Nu een verslagen hert sult gy,
O Heere, niet verachten;
Och! woudt gy toelaten dat wy
Ons Gebedt voor u brachten:
Ia wy altijdt // daeglijcks met vlijt
U toekomste verwachten.
14. Al schijnt het vleesch daer voor bevreest
Als of 't wel wou ontgangen,
Geeft doch dat ick het na den Geest
Verwin, en met verlangen
Seg onbeschroomt: Heer Iesu koomt
In u Rijck my ontfangen.
|
|