Lusthof des gemoets

[O Christen Broederen in 't generale]

Op de Wijse: O Christus Godt, Heere van groter waerden.

O Christen Broederen in 't generale,
Neemt dees' tijt wel in acht,
Al schoon dat het ons hier nu altemale,
Schijnt na den Vleesche sacht:
Maer houdt wel goede wacht,
Dat gy na Syrachs leeren,
(Als 't u wel gaet met vlijdt)

[p. 156]

 

In de vrese des Heeren

 

Blijft, want om te verkeren,

 

Gy dan groot prijckel lijdt.

 

2. Neemt hier doch in vry tot uwen voorbeelde,

 

Hoe ras dat Israël,

 

Doen sy saten in Vrydom ende weelde,

 

Verlieten Godts bevel:

 

O! dat het vleesch rebel

 

Hier toe ons oock niet brachte,

 

Dat men ons 's vleys gerack,

 

Om blijven wonen sachte,

 

Godts gebodt niet kleyn achte,

 

Maer liever ly'en ongemack.

 

3. Hoe-gansch niet, hebben ons vrome voorsaten,

 

Angesien sweert noch vyer,

 

Ia hier haer leven hebben sy verlaten,

 

Om Godts woort goedertijer,

 

Doen heeft de liefde fijer

 

Gebrandt, seer hoog verheven,

 

Maer waer is 't met ons veel

 

In desen tijt gebleven?

 

Als wy om een vry leven

 

Schier doen het tegendeel.

 

4. Nu elck wil noch neerstelijck sorge dragen,

 

Om tegen sijn gemoet

 

Niet te doen om menschen te behagen,

 

Door raet van vleesch en bloet,

 

Maer veel liever met spoet,

 

Om Godts woort te verliesen

 

'S werelts vrientschap, en dat

 

Meerder is (hoogh om prijsen)

 

Voor sijn deel te verkiesen

 

Als daer zy 's Hemels schat.

 

5. Maer 't schijnt nu wel een tijt om te beklagen

 

Want men door 's vleeschs voorspoet,

 

Den loop na 't Hemelsche seer siet vertragen,

 

Nu men om 't aertsche goet,

[p. 157]

 

Soo veel neerstigheyt doet,

 

Om dat by een vergaren,

 

Om hier soo eenen schat

 

Sijn kinders voor te sparen,

 

't Welck dient tot groot beswaren

 

Om gaen den rechten pat.

 

6. Want men door dees sorgvuldigheit versmoren

 

Kan, seer lichte Godts woordt,

 

Soo dat men geen vrugten daer uyt kan sporen,

 

Noch licht sien komen voort,

 

Soo nochtans wel behoort,

 

Uyt ons een licht te spruyten,

 

Dat na Godts wille fijn

 

Lichte binnen en buyten,

 

Wil wy door 's Geests virtuyten,

 

Anders Godts kinders sijn.

 

Pause.

 

7. Maer de Heere sijn Kinderen of Sonen

 

Kastijdt, soo schrift uytleght,

 

En wie als bastaerden nu schier heen wonen,

 

Sonder des kruys anvecht:

 

Wy mochten wel met recht

 

Bidden in dese tijden:

 

Wilt O Heer sonder swijck

 

Met mate ons Kastijden:

 

Want beter hier te lijden

 

Dan namaels eeuwiglijck.

 

8. Want wy ter Saligheyt nu wel behoeven,

 

Dat gy het ondervondt,

 

Hoe of wy 't meynden, ende gingt beproeven,

 

Alle ons herten grondt;

 

En soo wy t' eener stondt

 

Gingen op kromme wegen,

 

Soo wilt ons doch met vlijdt,

 

Door u genadigh slegen

 

Leyden weder ter degen,

 

Terwijl het noch zy tijt.

[p. 158]

 

9. Och vrienden 't schijnen nu de laetste dagen

 

Daer van de schrift voor-segt,

 

Een droevigen tijt, wel om te beklagen,

 

Want het geloof oprecht,

 

En liefde vlieden wech,

 

Soo men anschout met pijnen,

 

En 't licht als nu present,

 

Begint doncker te schijnen,

 

Ia by-na te verdwijnen

 

Dat men 't nae u meer en kent.

 

10. Och het sijn wel beklagelijcke saken,

 

Dat het alsoo toegaet,

 

Och of wy noch eens recht mochten opwaken,

 

Eer dat het werdt te laet:

 

Anders vrienden, wat raet?

 

T' onser baet niet ten besten

 

Isser, dus laet ons weer

 

Liefd' in ons herte vesten;

 

Oorlof hier mee ten lesten,

 

Beveel ick u den Heer.

A.W.