Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Wat vintmen nu al blinde lien.NA u begeer maegdekens siet,
Moet ick nu eens gaen dichten,
Neemt doch in danck dit simpel liet,
Uyt liefden het an u geschiet,
Of 't u of my mocht stichten.
2. Vreest doch den Heer, van harten seer,
Van Iongs op wel te degen,
Neemt geen af keer, van sijnen leer,
Maer wilt in deught toe-nemen meer,
Al strijt het vleys daer tegen.
3. Want de Ionckheyt, soo Moses seyt,
Van Iongs op is genegen,
Tot den quaden hoort dit bescheyt,
Na 's werelts lust en ydelheyt,
Hoe is 't met u gelegen?
4. Besiet off gy al gantsch zijt vry,
O Maegdekens gepresen!
Van 's werelts lust en hovaerdy,
| |
[pagina 147]
| |
Iocken, boerten, en spottery,
Beproeft u wel in desen.
5. Want sulckes, siet, behaegt Godt niet,
Men vint het klaer beschreven,
Hierom die lust der Ionckheyt vliet,
Want wie de schrift te recht insiet,
Mach wel schricken en beven.
6. Dus Ionge-lien, wilt wel toesien,
En neerstich sorge dragen,
Want ydel reen, nae schrifts bedien,
En sal niet te vergeefs geschien,
Och off wy wel toe sagen.
7. En met voordracht, wel hadden acht,
Op ons woorden en wercken,
Waer wy gaen, staen, by daeg' en nacht,
Och of ons tijt soo wert door bracht!
Dat men 't mocht sien en mercken.
8. Op dat die noch in 't duyster sijn,
Daer door mochten op-waken,
Laet u licht alsoo branden fijn,
In daet, waerheyt, en niet in schijn,
O Ieught wilt hier nae haeken.
9. En weest bereyt, als Petrus seyt:
Met een geest stil en sachte,
En niet met een uytwendich kleyt,
Ofte hayr-vlechtinge planteyt,
Daer moetmen hem voor wachten.
10. Laet ons dit 't saem, sijn tot vermaen,
En het niet licht gaen achten,
Gelijck het dickwijls wordt gedaen,
En dencken 't sal soo naeuw niet staen,
Wilt Syrachs woordt betrachten:
11. Wie kleyne dingen gaet versmaen,
Soo Syrach gaet verklaren,
Die valt allengskens van de baen,
Laet ons dit wel na-dencken gaen,
Dat wy niet in 't beswaren.
| |
[pagina 148]
| |
12. Komen al inder eeuwigheyt,
In 't vuyr dat daer sal branden,
Och daermen altijt huylt en schreyt!
En nimmermeer troost en verbeyt,
Noch geen hoop is voor-handen.
Pause.
13. Och mochtmen dan met duysent jaer,
Bevrijdt sijn van het lijden,
Te gaen op heeckel-tanden swaer,
En gloeyende pansiers 't is waer,
Om hier na te verblijden.
14. Maer sulcks en mach dan niet geschien:
Ons tijdt is dan verscheenen,
Hierom o Ieught wilt wel toe-sien,
Wat Godt verbiedt wilt neerstich vlien,
Daer baet suchten noch weenen.
15. Maer wie hier schreyt, so de schrift seyt,
Sal hier naemaels verblijden,
In groote vreught en heerlijckheyt,
O Ieught hier neerstich om arbeyt,
Wilt doch vroomelijck strijden.
16. Dat gy in vreught, ende geneugt,
Meught eeuwich Triumpheeren:
Dus lieve Ieugt, schickt u tot deugt
Dat gy dit Rijck be-erven meugt:
Men mach 't doch niet ontbeeren.
17. Want soo wy 't nu versuymen hier,
Om 's vleys lusten te boeten,
Salmen 't namaels met groot getier,
In een onuytblusschelijck vyer,
Eeuwich beklagen moeten.
18. O Ieught waer gy gaet, staet, of sit,
Houdt dit in u gedachten;
Op dat gy wandelt onbesmit,
Want dat wy recht betrachten dit,
't Waer wonder dat wy lachten.
19. Vresen en beven machmen wel,
| |
[pagina 149]
| |
Als men 't recht gaet doorgronden,
Den schrickelijcken Tooren fel,
Die den geen overkoomen sel
Die niet reyn werdt bevonden.
20. Dus hout goe wacht, dach ende nacht,
Wilt u gantsch bereyt maken,
Wandelt voorsichtigh wel bedacht,
En bidt den Heer hier toe met kracht,
't Sijn noodelijcke saken.
21. Hier meede eynde ick mijn liet,
Wilt het ten besten keeren
Uyt liefde ist aen u geschiet,
Ick kond' het qualijck laten siet,
Door u groote begeeren.
|
|