Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Och Broeders weest doch niet bedroeft.MYn Godt waer sal ick henen gaen
Wilt my op u wegen stueren
De Vyant my nacht en dach komt aen,
En wil mijn Ziele verscheuren,
O Heer laet my u Geest ontfaen,
So blijf ick op u wegen staen,
Dat uyt 's levens Boeck niet word' gedaen,
2. Doen ick noch in Egypten sat vast,
En 't Ruyme padt ginck treden,
Doen was ick gesien, en een weert gast,
Van de werelt was ick in vreden,
Doen was ick vast in 's Duyvels strick,
Mijn leven was afgrijselijck,
Den Duyvel diende ick vlijtelijck.
3. Doen ick my tot den Heer begaf,
En van de Werelt ginck keeren,
En my helpen uyt 't bose geslacht,
En versaeckte Antichrists leeren,
| |
[pagina 138]
| |
Doen wert ick begeckt en seer versmaet,
Om dat ick verachte Babels raet,
De gerechtige worden gehaet.
4. Als men oock leest van Abel fijn.
Zacharias wilt niet vergeten.
Daniel worde met valsche schijn
In den Kuyl der Leeuwen gesmeeten,
Soo zijn de Propheten gedaen,
En Christo selve wilt verstaen,
D' Apostelen zijn niet vry gegaen.
5. Liever kies ick ongemack hier,
Met Godts kinderen te lijden,
Dan Pharaos schatten met pleysier,
t' Ontfaen in dese tijden:
Want Pharos Rijck is tijdelijck,
Maer Christus in sijn eeuwigh Rijck,
Ontfangt zijne Kinders blijdelijck.
6. In de werelt wort gy versmaet,
Wilt u daer in verblijden,
Want Christus die wert oock gehaet,
Om ons daer door te bevrijden,
Hy heeft dat hant-schrift wech gedaen,
't Welck de Vyant hadde ontfaen,
Wildy gy meucht in het leven gaen.
Pause.
7. Als gy door 't vyer wert ondersocht,
En 't smalle pat gaet treden,
Verbreyt als dan des Heeren lof,
Blijft vaste op zijn reden,
Ist saeck dat gy volstandich zijt,
Sijn woort voor de menschen belijt,
Hy geeft u de Kroone seer verblijt.
8. Komt hier mijn Bruyt, ontfangt u Kroon,
Een hals-bant roodt van goude,
Treckt aen dat kleet seer wit en schoon,
U jaren niet verouden,
Den doodt doet u in't leven gaen,
| |
[pagina 139]
| |
De tranen worden u afgedaen,
U en sal geen leet meer komen aen.
9. Nu staet gy Syon seer wit en schoon,
De Kroon is u gegeven,
De Naem mijns Gods heerlijk van toon,
Heb ick op u geschreven,
Gy waert mismaeckt en seer ontdaen,
Nu hebt gy 't blinckent kleet ontfaen,
En zijt tot mijnder ruste gegaen.
10. Dan sullen de Godloose sien,
En u heerlijckheyt aenschouwen,
Dit zijn sy (waer sullen wy vlien?)
Wiens doen wy hebben gehouwen,
Voor sotterny ende geckheyt,
Wy meynden dat sy waren verleyt,
Maer nu leven sy in eeuwigheyt.
11. Die dit Liedeken heeft gestelt,
Ter eeren Godts gesongen,
Van d' oude Adam was hy gequelt,
Daer toe soo seer gedrongen.
Bidt dat die liefd' groeyt in hem schoon,
En sigh niet vermengt met Babels doen,
Soo mach hy komen in 's Hemels Troon.
|
|