Lusthof des gemoets

Den xxiii. Psalm.

Op de wijse: In mijnen Geest moet ick verjubileeren.

MYn God voet my als mijn Herder gepresen,
Dies sal ick geenes dings behoeflijck wesen.
In 't groene gras seer lieflijck hy my weydet,
En aen dat soet water hy my geleydet.
Hy verquickt mijn ziel, die seer is verslegen,
Om sijns naems wil leyt hy my in sijn wegen.
2. Al waer 't schoon dat ick in 't dal des doodts ginge,
En dat my des doodts schaduwe omvinge,
Ick vreesde niet, gy sijt by my gestadigh,
En gy troost my met uwen staf genadigh,
Gy maeckt rijck met goeden seer veelerhanden,
Mijn tafel voor d' oogen mijner vyanden.
3. Gy salft mijn hooft met rieckend' oly goedig,
En schenckt my den beecker vol overvloedigh.
Gy sult doen dat uwe gunst, o Heer krachtigh,
Mijn leven lang by my steets blijft eendragtig,
Soo dat ick hoop eeuwiglijck vast te woonen

[p. 135]

 

In Godes huys, 't welck niet is om verschonen.