Lusthof des gemoets

[LAet ons eenpaer // de eenigheyt der Zielen]

Op de wijse. Myn Godt voedt my als myn Herder gepresen.

LAet ons eenpaer // de eenigheyt der Zielen
Wel nemen waer // en al in ons vernielen
Wat liefd' en vreed' // in ons sou mogen krenken
's Herten gebeed' // den Heer geduirich schenken
Met reyn ootmoet, wandelen voor Gods ogen,
In liefde soet // tot malkander gebogen.
2. Na dat 't gemoedt, des menschen is gelegen
Godts wesen soet // tot hemwaerts is genegen,
Is hy vol min // liefd' sal hem wedervaren
Heeft hy strijdt in, strijdt sal hem oock beswaren
Na den Magneet // daer na vloeyen de krachten
Soo wie dit weet // roeyt uyt sijn qua gedachten
3. Verlaet u niet // op u verstant of weten,
Al schijnt het yet, 't is maer stuck-werk geheten
Buygt uwen sin // onder gemeyne stichtingh,
Van boven in, vloeyt wijsheyts onderrichtingh,
Geen woort maer geest, kan 't hert alleen genesen
Niet in tempeest // maer stilheyt wil Godt wesen.
4. Den noorden wint, verderft veel soete vrugten
Dit elck bevindt // als hy liefde voelt vluchten,
Van Hermon komt // den dauw neder gestegen,
Vris en gesondt // den vrede geeft den Zegen:
Als met andacht // Gebroeders herten t' samen
Sijn in eendragt // haer woort is Ia, en Amen.