Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Wat hebt gy my te vragen.LAet ons den Heere loven,
Van al dat hy ons doet,
Want wy verwachten 't al van Godt hier boven
Het sy geluck, of tegenspoet,
Van hem komt anders niet dan goedt.
2. Wy mogen hem wel eeren,
Want groot is zijnen Naem,
Doen wy lagen al in des doodts verseeren
Heeft hy ons in genad' ontfaen,
Als hy hem liet aen 't Kruyce slaen.
| |
[pagina 128]
| |
3. Het Kruys heeft hy gedragen
Voor onse zonden snoodt,
Hy was veracht, bespot, versmaedt, geslagen,
Gekroont, gekruyst, gesmaeckt den doot,
Dit leedt hy al uyt liefden groot.
4. Hoe souden wy uyt spreecken
Sijn groote liefde soet?
Die hy bewijst aen ons, vol van gebreecken,
Dus laet ons nu met sin en moedt
Gaen doen nae zijnen wille vroet.
5. Uyt liefd' is hy gekomen
Al uyt zijns Vaders Rijck,
En heeft Hel, Duyvel, Doot, haer macht benomen,
Dus laet ons hem alle gelijck
Van herten volgen blijdelijck.
6. De liefd' heeft hem gedrongen,
Dit mach elck mercken wel;
Want van sijn eygen volck wert hy gedwongen,
Sy vielen hem alsoo rebel,
Al met tormenten wreedt en fel.
7. De perss' heeft hy getreden
Met grooten arbeydt zwaer,
Ende voor ons heeft hy den strijdt gestreden,
Dit was den will' van zijnen Vaer,
Om ons verlossen allegaer.
8. Och vrienden uytverkooren,
Laet ons sonder respijt
Malkanderen lief hebben, nae 't behooren
Al tot onses Naesten profijt,
Elck sie wel toe, dat hy hem quijt.
Pause.
9. Laet liefde altijdts blijcken,
O vrienden groot en kleyn,
Waer gy zijt, in landen, steden, of wijcken,
Dit leert ons Christus al gemeyn,
Lief te hebben van herten reyn.
10. Liefde kan 't al verdragen,
| |
[pagina 129]
| |
Al doet men haer verdriet,
De liefde blijft eeuwigh sonder vertragen,
De liefde soeckt haer selven niet,
Godt is d' liefde, nae Schrifts bediet.
11. Hoort alle Christen Schapen,
Doet al nae Godts Sermoen,
Dan zijn wy noch alle onnutte knapen,
Want wy 't al schuldigh zijn te doen,
Dus laet ons al tot deughden spoen.
12. O vrienden allegader,
Danckt, looft, prijst Godt den Heer,
Want hy is een barremhertigen Vader,
Is 't dat wy doen nae sijnen Leer;
Hy is alleen weert prijs en eer.
13. Sijn woort moet wy beleven,
De nauwe poort ingaen,
Geen Menschen vreesen, soo daer staet geschreven,
Hoe sy ons dreygen ofte slaen,
Soo sullen wy de Kroon ontfaen.
14. Laet ons liefde bewijsen
Aen die zijn sieck en kranck,
Den naeckten kleeden, den hong'rigen spijsen,
Besoecken de gevangens stranck
Geerne herbergen, sonder dwanck.
15. Op dat wy mogen hooren,
Komt in mijn Rijcke hier,
Maer op de Bocken sal hy hem verstooren,
Als hy tot haer sal spreecken schier,
Gaet van my in 't eeuwige vyer.
16. Hier met soo wil ick 't laten,
Wilt dit in danck ontfaen,
De liefde wilt vast in u herte vaten,
En wilt het al in 't goede slaen,
Uyt rechter liefden is 't gedaen.
17. Ick wil hem eeuwigh dancken,
Den Prince triumphant,
Of ick mocht zijn bequaem tot sijne rancken;
| |
[pagina 130]
| |
Biedt my, o Heer, daer toe de handt,
Bewaert u volck aen elcken kant.
|
|